امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میر ناصرالدین ابوالحسن''' '''خسرو بن امیر سیف‎الدین محمود دهلوی''' (651–725ق) مشهور به امیرخسرو دهلوی و ملقب به سعدی هندوستان از عارفان و شاعران نامدار پارسی‌گوی هندوستان است. وی از نخستین کسانی به شمار می‌رود که به زبان هندی شعر سروده است. دهلوی در موسیقی نیز دست داشت. او در تصوف، از شاگردان نظام‎الدین اولیا بود. به ادعای خودش، بین چهارصد تا پانصد هزار بیت شعر گفته که حدود صد هزار بیت از آن به دست ما رسیده است. دهلوی در نثر نیز قلم رسا و روانی دارد. دهلوی از استادان مسلم سبک ناتورالیسم در شعر فارسی است.

خسرو دهلوی که در ادبیات به نام امیرخسرو معروف است پسر امیر سیف‎الدین دهلوی از ترکان ساکن دهلی بود. لاچین پدر سیف‎الدین از ترکان ختا بود و در استیلای مغول به هند گریخته و در دهلی ساکن شده بود. خسرو در 651 در دهلی از ولادت یافت. پدرش در دربار شمس‎الدین التتمش پادشاه معروف ترقی کرده و به امیر سیف‎الدین محمود شمسی معروف شده بود و در 658 درگذشت و دایی خسرو تربیت او را به عهده گرفت و از آغاز جوانی جزو کارگزاران پادشاهان دهلی شد و از ترویج پنج تن از ایشان برخوردار شده است که نخستین ایشان معزالدین کیقباد(686-689) و آخرینشان سلطان محمد بن تغلق(725-752) بود و در همان سال جلوس این پادشاه در ربیع‎الاول 725 در دهلی درگذشت و وی را در بقعه نظام‎الدین اولیا عارف مشهور هند که مرشد وی بود به خاک سپردند.<ref>نفیسی، سعید، صفحات هفت و هشت</ref>