روضات الجنات و جنات الجنان: تفاوت میان نسخه‌ها

# مقدمه مصحح؛

# مقدمه مؤلف در طریق و قاعده زیارت قبور مؤمنین و مؤمنات؛

# خاتمه‎.

از فحاوی بسیاری از اخبار و آثار و حکایت صلحا و ابرار محقق می‌گردد که اموات از احوال احیاء خبر می‎یابند و به زیارت یاران و دوستان انس حاصل می‌کنند<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>‏.

روضه دوم: در ذکر مقابر اکابر سرخاب است. نویسنده سرخاب را از جمله مزارات مشهور شهر تبریز معرفی کرده که در جانب شمال آن شهر در پای کوه سرخ واقع است. او در ذکر اهمیت این گورستان به کلام مولانا جلال‎الدین محمد بلخی اشاره کرده می‌نویسد: «هر که از تبریز می‎آید و به‎جانب ما میل می‌نماید تحفه او می‎باید که خاک پاک سرخاب باشد»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏. وی سپس در معرفی مزار پیر باب، ذکر این توضیح را لازم می‌داند: «پوشیده نماند که در هرجایی اکابر را به القاب متنوعه می‌خوانند؛ در بعضی جاها شیخ می‌گویند و در بعضی جا خواجه و در بعضی جا بابا و در بعضی جا باله و در بعضی جا آتا و در بعضی جا پیر»<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>‏.

در این روضه نیز در ضمن ذیلی، حکومت بنی‌امیه و پس‎ازآن عباسیه و فروع آن یعنی بنی اغلب در افریقیه و طولونیه و اخشیدیه و آل حمدان به‌اختصار معرفی شده است<ref>ر.ک: همان، ص284-276</ref>‏.

روضه هفتم در ذکر احوال سید احمد حسینی حسنی موسوی باب الابوابی ملقب به «بدرالدین» و مشهور به «لاله‌ای» است که در گورستان گجیل دفن شده است<ref>ر.ک: همان، جلد2، ص110-109</ref>‏. او سرسلسله خاندان سادات لاله و از جانشینان امیر سید عبدالله برزش آبادی مشهدی است، از باب‎الابواب شروان به تبریز آمده و.... غرض مؤلف از لفظ تعظیمی «مخدوم» و «مخدوم علی الاطلاق» در این کتاب اوست<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ج1، صفحه هفتادویک</ref>‏. وی بر طریقت صوفیه بوده و بعضی اوقات معارف صوفیه را پیش خواجه شجاع‎الدین کربالی خوانده که وی شارح گلشن راز و از متصوفین بی‎بدل بوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، جلد2، ص113</ref>‏.