سير أعلام النبلاء: تفاوت میان نسخه‌ها

}}  

تحقیق این اثر توسط جمعی از محققین و تحت اشراف شعیب ارنؤوط صورت گرفته است.

ذهبی این اثر را بعد از کتاب تاريخ الإسلام نگاشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28601/1/92 ر.ک: همان، ص92]</ref> و شامل ترجمه خلفا، ملوک، امرا، سلاطین، وزرا، نقبا، قضات، قرا، محدثین، فقها، ادبا، لغویان، نحویان، شعرا، متکلمین، فلاسفه و... می‎باشد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28601/1/110 ر.ک: همان، ص110]</ref>. ذهبی در انتخاب اعلام فقط به بزرگان اطراف خود اکتفا ننموده، بلکه سراسر جهان اسلام از غرب (اندلس) تا دورترین نقاط شرق مسلمان را مد نظر داشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28601/1/111 ر.ک: همان، ص111]</ref>. ایشان در ترجمه اشخاص، به اسم، نسب، لقب، کنیه، نسب، تولد و مدت عمر، محل زندگی، اساتید، شاگردان، آثار علمی و ادبی و اجتماعی، جایگاه علمی، عقیده، توثیق یا عدم توثیق، تاریخ وفات و... توجه داشته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28601/1/115 ر.ک: همان، ص115]</ref>.

ذهبى در تدوین کتاب «سير أعلام النبلاء»، به ترجمه رجالى پرداخته است که غالباً ً در کتاب‌های دیگر در این زمینه، مثل «[[المنتظم في تاريخ الأمم و الملوك|المنتظم]]» [[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن الجوزى]] و «[[الكامل في التاريخ]]» [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثیر]] یافت نمی‌شود؛ ازاین‎رو حائز اهمیت است. یکى از منابع مهم او در تدوین مطالب این کتاب، تاریخ بغداد است؛ اما بسیارى از مطالب آن را مورد نقد و ابطال قرار داده و حتى احادیث ساختگى فراوانى را متذکر شده است که بغدادى و ابونعیم اصفهانى بدون توجه به ساختگى بودن آن‎ها، به نقل آن‎ها پرداخته‌اند. او با یادآورى این مسئله مهم، نکات ارزشمندى را در حدیث‎شناسی و رجال حدیث بیان کرده است.

از ویژگی‎های مهم کتاب «سير أعلام النبلاء» می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

# شرح‎ حال‎هایی که ذهبى براى راویان ذکر کرده است، در بسیارى از موارد، منحصربه‎فرد بوده و در هیچ کتابى یافت نمی‌شود؛ ازاین‎رو ابهامات فراوانى را از رجال حدیث می‎زداید.

# ذهبى از جمله معدود دانشمندانى است که از آثار علمى دانشمندان شیعه، به‎ویژه در زمینه تاریخ و تراجم استفاده کرده و بخش‎های عمده‌ای از آثار آنان را نقل کرده است و با توجه به مفقود بودن این آثار، می‌توان لااقل بخشى از محتواى آن‎ها را از کتاب‌های ذهبى استخراج و استفاده کرد؛ مثلاً کتاب‌های تاریخى و رجالى شیخ منتجب‎الدین رازى صاحب «الفهرست» و ابن ابى‎طى از مهم‎ترین منابع او بشمار می‌رود.

# ذهبى از نزدیک‎ترین دوستان و مریدان ابن تیمیه بوده و بر همین اساس کینه‎توزی‎ها و دشمنی‎های خاص با شیعیان و عقاید شیعه داشت و این عداوت‎ها را در کتاب‌های خود و در ذیل شرح‎ حال عده‌ای از راویان شیعه اظهار کرده است. او اصطلاحاتى را در ردّ و تضعیف راویان شیعه ذکر کرده که مورد توجه علماى اهل سنت واقع شده است. برخى از این تعابیر عبارتند از: «متهمٌ في دينه»، «قليل الدين»، «متروكٌ»، «دجّالٌ»، «كذّابٌ» و «مجهولٌ». البته او علی‌رغم چنین رفتارى که با شخصیت‎ها و علماى شیعه داشته، آثار علماى شیعه را در ردیف منابع دست‎اول خود براى تدوین کتاب‌هایش قرار داد و حتى از علماى برجسته شیعه تجلیل و تمجید فراوانى به عمل آورده است.