۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌خ' به 'ی‌خ') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==جوانی، روی آوردن به روضهخوانی و مقتلنویسی== | ==جوانی، روی آوردن به روضهخوانی و مقتلنویسی== | ||
او جوانی خود را در عیش و خوشگذرانی و غفلت گذراند. خودش | او جوانی خود را در عیش و خوشگذرانی و غفلت گذراند. خودش می‌گوید: «عمر خود را صرف وصف خط و خال آبروی هلال زیبارویان نمود که یک دفعه عقل ممتاز به خطاب درآمد». وی از بزرگترین تجار دربند بود. قمری از سی سالگی به روضهخوانی و مقتلنویسی پرداخت<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل میباشد، ولی در شعر فارسی وی رباعی هم وجود دارد. محمدتقی قمری، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و یاران و اهل بیتش از روضة الشهدای کاشفی بهعنوان سند تاریخی و از حدیقة السعدای فضولی (چنانکه خودش از مکتب فضولی پیروی میکرد) بهره جسته است. | قالب بیشتر شعرهای وی قصیده و غزل میباشد، ولی در شعر فارسی وی رباعی هم وجود دارد. محمدتقی قمری، در شعر مرثیه خود در عزای امام حسین(ع) و یاران و اهل بیتش از روضة الشهدای کاشفی بهعنوان سند تاریخی و از حدیقة السعدای فضولی (چنانکه خودش از مکتب فضولی پیروی میکرد) بهره جسته است. | ||
شعر خواجوی کرمانی، منوچهری و محتشم کاشانی بر شعر فارسی قمری تأثیر گذاشت. شعر قمری از زیبایی خاصی برخوردار است. همچنین بهجز مرثیه و مدح، از مضامین عارفانه هم بهره دارد. او چنان در عشق خدا مغروق است که | شعر خواجوی کرمانی، منوچهری و محتشم کاشانی بر شعر فارسی قمری تأثیر گذاشت. شعر قمری از زیبایی خاصی برخوردار است. همچنین بهجز مرثیه و مدح، از مضامین عارفانه هم بهره دارد. او چنان در عشق خدا مغروق است که می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
{{ب|''وزان بوی بهار آمد، زمان حمد یار آمد''|2=''نگار گلعذار آمد ز بطن توده غبرا}}{{پایان شعر}} | {{ب|''وزان بوی بهار آمد، زمان حمد یار آمد''|2=''نگار گلعذار آمد ز بطن توده غبرا}}{{پایان شعر}} | ||
اشعار قمری مملو از کنایات، استعارهها، تشبیهات کثیر و خوشطبع میباشد و ازاینرو وی خود را شاعر ماهری می‌داند که در عین حفظ احترام دیگر شاعران، خطاب به آنها | اشعار قمری مملو از کنایات، استعارهها، تشبیهات کثیر و خوشطبع میباشد و ازاینرو وی خود را شاعر ماهری می‌داند که در عین حفظ احترام دیگر شاعران، خطاب به آنها می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''عقل | {{ب|''عقل می‌گوید قدم نه بر گلستان لا تخف''|2=''نیستند این شاعران پرهنر کاملعیار}}{{پایان شعر}} | ||
و سپس با آوردن اسامی شاعران بزرگ چون فردوسی، سعدی، عنصری، نوائی، نظامی، حافظ و غیره از کار آنان عیب | و سپس با آوردن اسامی شاعران بزرگ چون فردوسی، سعدی، عنصری، نوائی، نظامی، حافظ و غیره از کار آنان عیب می‌گیرد<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||