۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان رشید یاسمی'''، مجموعه منقطعات، قصاید، غزلیات و | '''دیوان رشید یاسمی'''، مجموعه منقطعات، قصاید، غزلیات و قطعه‌های [[رشید ياسمی، غلامرضا|غلامرضا رشید یاسمی]] است، به زبان پارسی. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر (به قلم ریاحی)، مقدمه استاد [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایی]]، چند شعر در سوگ [[رشید ياسمی، غلامرضا|رشید یاسمی]]، منقطعات (1-40)، قطعات (41-92)، غزلیات (93-116) و | کتاب، مشتمل است بر: مقدمه ناشر (به قلم ریاحی)، مقدمه استاد [[همایی، جلال‌الدین|جلال‌الدین همایی]]، چند شعر در سوگ [[رشید ياسمی، غلامرضا|رشید یاسمی]]، منقطعات (1-40)، قطعات (41-92)، غزلیات (93-116) و قطعه‌ها (117-136). | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
«شعر خوب بنا به نقل [[بهار، محمدتقی|مرحوم بهار]] «آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود و خوب ترجمه شود و این نمیشود مگر اینکه در گفتن آن شعر اخلاق ساده عالی، حس و هیجان شدید و سلیقه کافی بهکار رفته باشد» و ما به هنگام مطالعه اشعار رشید به چنین خصوصیاتی برمی‌خوریم...»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت</ref>. | «شعر خوب بنا به نقل [[بهار، محمدتقی|مرحوم بهار]] «آن است که خوب تهییج کرده و خوب فهمیده شود و خوب به حافظه سپرده شود و خوب ترجمه شود و این نمیشود مگر اینکه در گفتن آن شعر اخلاق ساده عالی، حس و هیجان شدید و سلیقه کافی بهکار رفته باشد» و ما به هنگام مطالعه اشعار رشید به چنین خصوصیاتی برمی‌خوریم...»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت</ref>. | ||
شعر رشید، بهخاطر آشنایی وی با ادبیات خارجی، از تجددخواهی اشعار دوران خودش دور نبوده و ازاینرو نوآوریهایی در مضمون و محتوا را با خود دارد. همچنین به علت تتبع شاعر در متون ادبی قدیم ایران، اشعار او | شعر رشید، بهخاطر آشنایی وی با ادبیات خارجی، از تجددخواهی اشعار دوران خودش دور نبوده و ازاینرو نوآوریهایی در مضمون و محتوا را با خود دارد. همچنین به علت تتبع شاعر در متون ادبی قدیم ایران، اشعار او رگه‌هایی از سبک شاعران قدیم پارسی را هم دارد. این دو عامل سبب نوسان سبک شعری رشید شده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در مقدمه ناشر درباره ادوار شعری رشید چنین نوشته شده: «در آغاز شاعری، رشید برای ایجاد روش تازه دست به آزمایشهای مختلفی در صورت قالب سخن زد و به جهت وصول به این هدف اقدام به | در مقدمه ناشر درباره ادوار شعری رشید چنین نوشته شده: «در آغاز شاعری، رشید برای ایجاد روش تازه دست به آزمایشهای مختلفی در صورت قالب سخن زد و به جهت وصول به این هدف اقدام به ترجمه‌هایی از اشعار شعرای خارجی نظیر لافونتن، کریلف و شارل لوکو و... کرد و با وجود کوشش زیاد در این راه که بتواند افکار جدید را با زبان نو و تازه ارائه دهد چندان توفیقی نیافت و زبان شعری او در این دوره با زبان شاعران گذشته امتیازی نداشت و از طرفی چون مانند بعضی از شعرای معاصر خود درگیر مبارزات سیاسی نبود، دیوانش از اینگونه اشعار خالی است، ولیکن از روح وطن که در شعر تمام شعرای این دوره که از ابتدای مشروطیت در ایران بالا گرفته تهی نمیباشد و نیز «شوق وطن»، «بیستون»، «آسمانپیما»، نمونه‌هایی بر این مدعاست. | ||
در اشعار بعدی رشید به سبک شعری خود که سبکی حد فاصل میان ادبیات گذشته و شعر امروز است، دست مییابد و در این راه باید او را همشیوه و همزبان سه شاعر دیگر عصر بیداری (بهار، ایرج، پروین) شمرد. اشعار او در این مقطع از نظر صورت و معنی دارای زیبایی مخصوص به خود است. رشید در دوره کمال سخنش، مثل هر شاعر واقعی کوشیده است زیباییهای تازه‌ای را بیابد و ببیند و بستاید و پیوسته سعی و تلاشش بر این بوده که از تکلفات و صنایع بدیعی بیمورد دوری کند؛ بهعبارتدیگر شعر رشید تلفیقی از ذوق و اندیشه است و خواندن هر قطعه شعرش انسان را به تفکر وامی‌دارد. دردهای عادی و فردی در شعر او چنان تعمیم مییابد که بیانگر درد تمام انسانها می‌گردد»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت - هشت</ref>. | در اشعار بعدی رشید به سبک شعری خود که سبکی حد فاصل میان ادبیات گذشته و شعر امروز است، دست مییابد و در این راه باید او را همشیوه و همزبان سه شاعر دیگر عصر بیداری (بهار، ایرج، پروین) شمرد. اشعار او در این مقطع از نظر صورت و معنی دارای زیبایی مخصوص به خود است. رشید در دوره کمال سخنش، مثل هر شاعر واقعی کوشیده است زیباییهای تازه‌ای را بیابد و ببیند و بستاید و پیوسته سعی و تلاشش بر این بوده که از تکلفات و صنایع بدیعی بیمورد دوری کند؛ بهعبارتدیگر شعر رشید تلفیقی از ذوق و اندیشه است و خواندن هر قطعه شعرش انسان را به تفکر وامی‌دارد. دردهای عادی و فردی در شعر او چنان تعمیم مییابد که بیانگر درد تمام انسانها می‌گردد»<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت - هشت</ref>. | ||