۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مواهب الرحمن في تفسير القرآن (مستنبط غروی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۳۳
، ۲۲ اوت ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ت' به 'ی‌ت') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در میان تفاسیر موجود شیعه برخی را | در میان تفاسیر موجود شیعه برخی را می‌توان دید که به شکل مختصر، چکیده‌ای از مباحث تفسیری آیات قرآن را نـمایش داده‌اند. در اینبـاره باید از تفسیر «[[الأصفى في تفسير القرآن|الأصفی و المصفی]]» [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|فیض کاشانی]]، «[[تفسير القرآن الكريم (شبر)|تفسیر شبّر]]» [[شبر، عبدالله|عبدالله شبّر]] و «[[الوجيز في تفسير الكتاب العزيز|الوجيز]]» [[علی محمد علی دخیل|علیمحمد علی دخیل]] یاد کرد. جـز تفاسیر یادشده، دیگر تفسیرهای شیعیان اغلب به شکل تفصیلی و تـرتیبی (تـرتیب سـورههای قرآن یا ترتیب نزول) تدوین شده‌اند. بیشتر مفسران شیعی با این سبک بیانی به سراغ تفسیر رفـته‌اند و بـه همین دلیل، تفاسیر مفصل و ترتیبی قرآن در مقایسه با تفسیرهای منظوم، مزجی و مختصر بـسیار پرحـجم هـستند. گویی هدف نخست و اصلی مفسران شیعه این بوده است که در تفسیر قرآن بنا را بر تـفصیل و توضیح بیشتر بگذارند و به ترتیبِ سورههای موجود در قرآن - و بعضاً به ترتیب نزول - سـراغ کشف مفاهیم و معارف قـرآن بـروند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/52579/48 ر.ک: محمدی یدک، علی، 1391، ص48]</ref>. | ||
علی محمدی یدک در مقاله‌ای، تفاسیر شیعه را بر اساس روشهای تفسیری طبقهبندی کرده است. او در بخشی از مقاله مینویسد: «بررسی روش تفسیر عرفانی بر پایه سیر و سلوک و ریاضت و مجاهدت نفس بـه شـرح آیـههای قرآن می‌پردازد. در این روش، مفسر مدعی است که خداوند از طریق قلب و دل معانی قرآن را به او الهـام مـیکند و کشف و شهود و دادههای درونی، منبع و مستند تفسیر او است. به دیگر سخن، راه رسیدن بـه تـفسیر قـرآن، دادههای عرفانی مفسر است نه چیز دیگر. بنابراین، عقل و استدلال، روایت، گرایشهای ادبی، کلامی، فـقهی و نـظایر آن در این روش راهی ندارد و یا کمتر بدانها توجه می‌شود»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/52579/59 ر.ک: محمدی یدک، علی، 1390، ص59]</ref>. سپس در ذکر اسامی تفاسیر عرفانی در شماره 15 از تفسیر مواهب الرحمن نام برده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/52579/60 ر.ک: همان، ص60]</ref>. درحالیکه با نگاهی مختصر به این تفسیر، به استدلالی بودن این تفسیر پی خواهیم برد. | علی محمدی یدک در مقاله‌ای، تفاسیر شیعه را بر اساس روشهای تفسیری طبقهبندی کرده است. او در بخشی از مقاله مینویسد: «بررسی روش تفسیر عرفانی بر پایه سیر و سلوک و ریاضت و مجاهدت نفس بـه شـرح آیـههای قرآن می‌پردازد. در این روش، مفسر مدعی است که خداوند از طریق قلب و دل معانی قرآن را به او الهـام مـیکند و کشف و شهود و دادههای درونی، منبع و مستند تفسیر او است. به دیگر سخن، راه رسیدن بـه تـفسیر قـرآن، دادههای عرفانی مفسر است نه چیز دیگر. بنابراین، عقل و استدلال، روایت، گرایشهای ادبی، کلامی، فـقهی و نـظایر آن در این روش راهی ندارد و یا کمتر بدانها توجه می‌شود»<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/52579/59 ر.ک: محمدی یدک، علی، 1390، ص59]</ref>. سپس در ذکر اسامی تفاسیر عرفانی در شماره 15 از تفسیر مواهب الرحمن نام برده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/52579/60 ر.ک: همان، ص60]</ref>. درحالیکه با نگاهی مختصر به این تفسیر، به استدلالی بودن این تفسیر پی خواهیم برد. | ||