البداء في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

ناشر در مقدمه متذکر می‎گردد که میراث اهل‎بیت(ع) جامع در شتات علوم اسلامی است. بسیاری از نفوس مستعده و علمای بزرگ در این مکتب، رشد کرده‌اند؛ علمایی که با پیروی از مکتب آنان به سؤال‎های دیگر فرق اسلامی و حتی مکاتب غیر اسلامی، پاسخ‎های درخوری داده‌اند. مجمع جهانی اهل‎بیت(ع)، دفاع از حریم و میراث خاندان عصمت را آغاز کرده و در این راستا دنباله‎رو همین بزرگان بوده است. به‎حق، تجارت منحصربه‎فردی از این عالمان عقل‎گرای به‎دوراز هوا به‎جای مانده است که نگرنده بدون تعصب در آن‎ها، این سخن را تأیید می‎کند. تلاش این مجمع این است که به زبان امروزی، برای جویندگان حقیقت، مرحله جدیدی از تجارت پربار گذشتگان را در باب گفتگو و سؤال و رد بر شبهات پیشین و جدید، بگشاید. به‎ویژه این‎که امروزه شبهات زیادی از طریق گسترش روابط و شبکه‌های اینترنتی، وارد می‎شود. هدف مجمع جهانی اهل‎بیت(ع)، این است که در دورانی که عقول بشری کامل‎تر شده و اذهان و ارواح به‎سرعت و به شکل منحصربه‎فردی یکپارچه شده‌اند، باب گفتگوی معارف اهل‎بیت(ع) را برای عالمیان بگشاید.

لازم به ذکر است، این مجموعه از مباحث در یک کارگروه ویژه متشکل از مجموعه‌ای از فضلا گرد آمده است که در اینجا به خاطر ملاحظات ارزشمندشان از آنان تشکر می‎کنیم.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/31730/1/7 ر.ک: مقدمه ناشر، ص7-9]</ref>

بله بداء معقول و آن‎که اعتقاد به آن واجب است، همان است که در آیه قرآنی کریمه «يَمْحُو اللّهُ مَا يَشَاءُ وَ يُثْبِتُ ۖ وَ عِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ» ﴿رعد: ٣٩﴾؛ یعنی «خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى‎كند، و اصل كتاب نزد اوست.»<ref>قرآن کریم، ترجمه فولادوند</ref> بیان شده است. این محو و اثبات در آنچه خداوند بر زبان پیامبر یا ولیش تجلی می‎یابد؛ البته در ظاهر حال و به دلیل مصلحتی که اقتضای اظهار داشته است. سپس خداوند این امر ظاهری را محو می‎کند و حکم یا امر چیز دیگری غیر از آنچه در ابتدا بود، می‎شود و علم خداوند بر این تبدل سبقت داشته است، یعنی پیش از این‎که تبدلی رخ بدهد، خداوند می‎دانسته که این تبدل روی خواهد داد. بداء شبیه است به نسخ احکام شرایع پیشین با شریعت پیامبر اسلام محمد مصطفی(ص) یا نسخ برخی احکام پیشین با احکام جدید در شریعت پیامبر اسلام(ص). کسی که به این نوع از بداء معتقد نباشد، در واقع قدرت و اراده مطلق الهی را تحدید کرده است. قرآن کریم نیز به این امر در برخی از عقاید یهودیان با آیه شریفه اشاره کرده در آنجا که فرموده است: «وَ قَالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ ۚ غُلَّتْ أَيْدِيهِمْ وَ لُعِنُوا بِمَا قَالُوا ۘ...» ﴿مائده: ٦٤ ﴾؛ یعنی «و يهود گفتند: «دست خدا بسته است.» دسته‌ای خودشان بسته باد و به [سزاى] آنچه گفتند، از رحمت خدا دور شوند.»<ref>همان</ref>. در واقع این عقیده‌ای است که به برخی از فرقه‌های اسلامی غیر شیعه امامی، رسیده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/31730/1/29 ر.ک: متن کتاب، ص29]</ref>