بابا‌طاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

کراماتی را به باباطاهر نسبت داده‎اند، اما اغلب‎ آنها صبغه افسانه‎ای‎ دارد و همین‎ عامل‎، بر شخصیت‎ وی‎ پرده ابهام‎ می‎کشد؛ مثل‎ داستان‎ ناگهان‎ به‎ معرفت‎ رسیدن‎ بابا<ref>ر.ک: همان</ref>.

پیروان‎ آیین‎ «یارسان» (اهل‎ حق‎)، باباطاهر را از بزرگان‎ و اعاظم‎ آیین‎ خود می‌دانند و او را از جمله یاران‎ هم‎عقیده‎ و همراز شاه‎ خوشین‎ لرستانی‎، از بزرگان‎ اهل‎ حق‎، معرفی‎ می‎کنند<ref>ر.ک: همان</ref>.

دوبیتی‎های‎ بابا، به‎ سبب‎ اشتمال‎ بر مضامین‎ ساده‎ و روان‎ و دوری‎ از صنایع‎ غامض‎ و تکلف‎های‎ فاضلانه‎، در حافظه بیشتر ایرانیان‎ نفوذ کرده‎ است‎ و آنها را گاهی‎ با ساز (نی‎، تار) یا بدون‎ موسیقی‎ زمزمه‎ می‎کنند و شماری‎ از ابیات‎ او صبغه تمثیلی‎ یافته‎ است‎. عناصر طبیعت‎ - ‎کوه‎ و صحرا و گل‎ و گیاه‎ - ‎عواطف‎ لطیف‎ و احساسات‎ رقیق‎، درویشی‎، قلندری‎ و ملامتی‎، غم‎ غربت‎ و درد دلتنگی‎، اندوه‎ بی‎سامانی‎ و حسرت‎ وصال‎، شکوه‎ از ناپایداری‎ و بی‎وفایی‎، دلدادگی‎ و وفای‎ به‎ عهد، اعتراف‎ به‎ گناه‎ و پوزش‎ از خالق‎ رحمان‎، مویه‎های‎ حاصل‎ از هجران‎، شور و جذبه‎های‎ عشق‎ افلاطونی‎ و... از جمله‎ مضامین‎ بارز شعر باباطاهر است‎. تمییز عشق‎ لاهوتی‎ از عشق‎ ناسوتی‎ در سروده‎های‎ وی‎ دشوار است‎ و در یک‎ کلام‎، باباطاهر شاعری‎ است‎ صاحب‎درد و پاسدارِ «آبروی‎ فقر و قناعت» و همین‎ خصلت‎، چهره او را در میان‎ برخی‎ شاعران‎ دیگر، به‎ویژه‎ شاعرانی‎ که‎ پایگاه‎ شعر را تا حد وسیله دریافت‎ صله‎ فرود آورده‎ بودند، ممتاز ساخته‎ است<ref>ر.ک: همان، ص754</ref>.