ابن خزیمه، محمد بن اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیخ‎الاسلام ابوبکر محمد بن اسحاق بن خزیمه ''' (223 – 311ق)، فقیه، محدث، مفسر سلفی مذهب. وی را به‎خاطر کثرت شاگردان، امام‎الائمه لقب داده‌اند. ابن خزیمه از علم کلام بیزار بود و شاگردانش را از وقوع در مباحث کلامی و آموزش چنین مباحثی برحذر می‎داشت.

او سلفی‎مذهب بود. حاکم از قول محمد بن صالح بن هانی می‎نویسد: از ابن خزیمه شنیدم که می‎گفت: هرکه به نشستن خدا بر عرش، در بالای آسمان‎های هفت‎گانه، اقرار نکند، کافر و مهدور الدم و مالش بر مسلمانان حلال است. حسان بن محمد فقیه هم نقل می‌کند که ابن خزیمه، قرآن را کلام الهی می‎دانست و هرکه را به مخلوق بودن آن اقرار داشت، کافری می‎دانست که اگر توبه نکند، باید وی را کشت و حق دفن در قبرستان مسلمانان نیز از جنازه‌اش سلب می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص24-25</ref>.

ابن خزیمه، از علم کلام بدش می‎آمد. منصور بن یحیای طوسی و ابوعبدالرحمن واعظ قدری (که هر دو از مخالفان ابن خزیمه بودند) گفته‌اند: «هذا إمام لا يسرع في الكلام و ينهی أصحابه عن التنازع في الكلام و تعليمه»؛ «او امامی است که با تأنی حرف می‎زند و اصحابش را از مباحث کلامی و آموزش آن، بازمی‎دارد»<ref>ر.ک: همان</ref>.