نسفی، میمون بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

اسم کامل او میمون بن محمد بن محمد بن معتمد بن محمد بن مکحول نسفى و کنیه‎اش «ابوالمعین» است. برخی کنیه او را «معین‎الدین» گفته‎اند<ref>ر.ک: نسفی، مقدمه کتاب، ص2</ref>. او را با القاب «امام فاضل جامع الاصول»، «امام زاهد»، «فقیه حنفی» و «عالم بارع» یاد کرده‎اند. این لقب‌ها در مورد وی و خاندانش غریب نبود؛ چه، او در خاندانی پرورش یافت که به دانش و زهد و فضل شهره بودند و در فقه، به‎ویژه فقه ابوحنیفه، به آنان استناد می‎شد<ref>ر.ک: همان، ص3</ref>.

همه تراجم‎نویسان، از وی با عنوان نسفی یاد کرده‎اند. نَسَفی، یعنی منسوب به نسف و «نسف» شهری است از شهرهای ماوراءالنهر؛ جایی میان رود جیحون و سمرقند در حوزه بخارا و بلخ. به‎هرحال نسف شهری عالم‎پرور بوده که از غنای فراوان طبیعی، علمی و مالی برخوردار بوده است<ref>ر.ک: همان، ص3</ref>.

او را مکحولی نیز خوانده‎اند؛ همان طور که فرزندان و اجدادش را با این نسبت می‌خواندند؛ این نسبت به این دلیل است که نام جد بزرگ و سرسلسله آنان مکحول ابوالفضل نسفی بوده است که درباره‎اش گفته شده، راوی فقه ابوحنیفه به‎صورت مستقیم یا به‎واسطه ابوسلیمان جوزجانی بوده است<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>.

بسیاری از اساتید خاندان نسفی و ماتریدی یکی بوده و از طرفی هم ابومنصور ماتریدی و ابوالمعین محمد بن مکحول نسفی هم‎عصر بوده‎اند؛ ازاین‎روی خاندان مکحولی و ماتریدی در عقیده به مذهب ماتریدی، به هم نزدیک شده‎اند. از پدر و جد میمون بن محمد، اطلاعات زیادی در دست نیست، ولی جد دوم وی اندکی بعد از 430ق، از دنیا رفته و ازآنجاکه ترجیحا میلاد ابوالمعین میان سال‎های 418 تا 438ق، بوده، باید روایت عقاید ماتریدی از طریق جدش «معتمد» از طریق پدر و جدش به او رسیده باشد<ref>ر.ک: همان، ص4-6</ref>.