سلسله مباحث امامت و مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سلسله مباحث امامت و مهدویت''' تألیف [[صافی گلپایگانی، لطف‌الله|آیت‌الله لطف‎الله صافی گلپایگانی]]، از جمله آثار فارسی در موضوع مهدویت و مباحث و پرسش‎های مرتبط با ظهور و انتظار فرج است. در انتهای آن نیز ترجمه و برگزیده‎ای از اثر دیگرش «[[منتخب الأثر في الإمام الثاني عشر(ع)|منتخب الأثر في الإمام الثاني عشر]]» به قلم [[راشدي، لطيف|لطیف راشدی]] و تحقیق رضا دیلمی ارائه شده است.

ابتدای کتاب به‎اختصار توضیحی است راجع به دو موضوع «ولایت تکوینی و ولایت تشریعی» که در دو بخش تنظیم شده، در بخش اول که به‎منزله مقدمه است، بعضی از مطالب بسیار مهم و اصولی تذکر داده شده که در درک حقیقت این بحث و اطراف و جوانب آن مفید بوده است. بخش دوم نیز توضیحات و تحقیقاتی پیرامون ولایت تکوینی و ولایت تشریعی است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36077/1/18 ر.ک: پیشگفتار، ج1، ص18]</ref>‏.

در ادامه این جلد «تجلی توحید در نظام امامت» مورد بحث قرار گرفته که چون با تجلی توحید در کل رسالات انبیا و رسالت اسلام و تجلی آن در امامت حضرت مهدی(ع) ارتباط دارد، در ضمن چهار گفتار مطرح شده است: تجلی توحید در کل رسالات انبیا، در اسلام، در نظام امامت و در امامت حضرت مهدی(عج). امامت با تمام ابعاد عمیق و ارزنده‎ای که دارد که از جمله خلافت و جانشینی در ارض و زمامداری و مدیریت امور عامه و حکومت کردن بین مردم است، فقط از سوی خدا و به نصب و تعیین اوست و کسی با خدا در آن حق مشارکت ندارد و اصالت توحیدی امامت از اینجا معلوم می‎شود که برحسب عقیده توحید، حکومت و ولایت و مالکیت حقیقیه مطلقه، مختص به خداست. نظام امامت و خلافت و ولایت باید از جانب خدا و انفاذ و اجرای ولایت و حکومت خدا باشد تا حکومت، شرعی و اطاعت از اوامرش واجب باشد و به‎این‎ترتیب است که هرگاه از جانب ولی امر (عج) یا هر یک از مجتهدین جامع‎الشرایط که در عصر غیبت نیابت عامه دارند حکمی صادر گردد و مخالفت آن شود، در حکم استخفاف به حکم خدا و رد بر امام (ع) خواهد بود، با این تفاوت که در فرمان علما و فقها به حکم «لا طاعة لمخلوق فی معصیة الخالق»؛ برای هیچ فردی، در معصیت خدا، اطاعت از فرد دیگر نیست. اگر حکم به معصیت باشد، اطاعت فرمان به معصیت موضوع پیدا نمی‎کند و حدیث مذکور به اطاعت از پیغمبر و امام نظر دارند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36077/1/137 ر.ک: متن کتاب، ج1، ص137]</ref> و <ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36077/1/140 140] </ref>

نویسنده درباره نقش مهدویت در اسلام می‎نویسد: مهدویت نقش موجود اسلام را در عمل حفظ کرده و از اینکه بر مسلمانان یأس و ناامیدی مسلط شود، جلوگیری می‎کند و ضامن بقای نقش عملی اسلام است. این نهاد اسلامی همیشه نقش اسلام را بیشتر در عمل خواهان بوده و مسلمانان را به پیاده شدن نقش اساسی و کلی اسلام امیدوار ساخته و برخلاف آنان که نقش اسلام را پایان یافته گرفته‎اند، مهدویت آن را همچنان در آغاز کار و در بین راه می‌داند و اسلام را بیش از آنکه دین چهارده قرن پیش باشد، دین حال و دین آینده و قرن‎های بعد و چهارده‎ها قرن بعد هم اگر جهان ادامه یابد، می‌داند... عقیده مهدویت با ابعاد ممتاز و سازنده‎ای که دارد، سنگر روحی و عقیدتی مقاومت مسلمانان بوده و هست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36079/1/302 ر.ک: همان، ص303-302]</ref>.

همچنین می‎خوانیم: هنگامی‎که دعبل، قصیده‎ای را برای [[امام رضا(ع)]] خواند و گفت: «عجل الله تعالی فرجه» [[امام رضا(ع)]] دستش را بر سرش گذاشت و با ایستادن تواضع کرد و برای امام زمان(ع) و فرجش دعا نمود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/36084/1/400 ر.ک: همان، ص400]</ref>‏.