۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د'
جز (جایگزینی متن - 'ها' به 'ها') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌د' به 'ی‌د') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
نویسنده در جلد اول کتاب با بهرهگیری از مباحث و دلایل عقلی و نقلی به بررسی موضوعات مهمی پرداخته است. اولین این موضوعات، بحث از نحوه تبلیغ و دعوت صحیح و اصولی به اسلام است که در این باب بهطور کلی باید چندین امر مهم لحاظ شود؛ از جمله، پرهیز از جدل و مراء، پرهیز از تبعیت از هوای نفس، بطلان اجتهاد در مقابل نص و موارد دیگر. | نویسنده در جلد اول کتاب با بهرهگیری از مباحث و دلایل عقلی و نقلی به بررسی موضوعات مهمی پرداخته است. اولین این موضوعات، بحث از نحوه تبلیغ و دعوت صحیح و اصولی به اسلام است که در این باب بهطور کلی باید چندین امر مهم لحاظ شود؛ از جمله، پرهیز از جدل و مراء، پرهیز از تبعیت از هوای نفس، بطلان اجتهاد در مقابل نص و موارد دیگر. | ||
دومین بخش در مورد انواع دسیسههای مخالفین تشیع در جبهه حق است؛ دسیسههایی چون دفاع از قاتل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، دفاع از یزید بن معاویه، عید قرار دادن روز عاشورا، و افترائات دیگری که مذهب شیعه را مورد هجمه قرار | دومین بخش در مورد انواع دسیسههای مخالفین تشیع در جبهه حق است؛ دسیسههایی چون دفاع از قاتل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، دفاع از یزید بن معاویه، عید قرار دادن روز عاشورا، و افترائات دیگری که مذهب شیعه را مورد هجمه قرار می‌دهند. مؤلف با استناد به سخنان بزرگان اهل سنت، مانند ذهبی در الميزان، ابن جوزی در موضوعات و غیره خلاف این مطالب را به اثبات میرساند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/5 ر.ک: متن کتاب، ج1، ص5-27]</ref>. | ||
بخش سوم، ذکر کارهای ناروایی است که به ناحق و از روی کینه و لجاجت بر [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] روا داشتند؛ از جمله آنها منکرات ابن تیمیه است که با نفی دلالت آیاتی، مانند آیه تطهیر و آیه مودت و امثال آنها بر ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، به شیطنت علیه حقایق مسلم پرداخته است؛ در این راستا مؤلف، ادله‌ای بر مخالفت اجماع با این برداشتهای انکاری اقامه می‌کند. همچنین مطالبی را که بخاری در قدح [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] مطرح کرده است، مانند تشکیک در افضلیت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، انکار ولایت آل ابیطالب و غیره، مورد بررسی و نقد قرار داده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/27 ر.ک: همان، ص27-54]</ref>. | بخش سوم، ذکر کارهای ناروایی است که به ناحق و از روی کینه و لجاجت بر [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] روا داشتند؛ از جمله آنها منکرات ابن تیمیه است که با نفی دلالت آیاتی، مانند آیه تطهیر و آیه مودت و امثال آنها بر ولایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، به شیطنت علیه حقایق مسلم پرداخته است؛ در این راستا مؤلف، ادله‌ای بر مخالفت اجماع با این برداشتهای انکاری اقامه می‌کند. همچنین مطالبی را که بخاری در قدح [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] مطرح کرده است، مانند تشکیک در افضلیت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]]، انکار ولایت آل ابیطالب و غیره، مورد بررسی و نقد قرار داده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38710/2/27 ر.ک: همان، ص27-54]</ref>. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
شرایط امام و جانشین پس از نبی اکرم(ص)، از جمله مهمترین مباحث جلد دوم کتاب است که نگارنده محترم بهتفصیل به این موضوع پرداخته است. بارز ترین شرایطی که امام باید دارا باشد، چهار شرط است: | شرایط امام و جانشین پس از نبی اکرم(ص)، از جمله مهمترین مباحث جلد دوم کتاب است که نگارنده محترم بهتفصیل به این موضوع پرداخته است. بارز ترین شرایطی که امام باید دارا باشد، چهار شرط است: | ||
# افضلیت: در این باب کلمات بزرگان از اهل سنت مطرح شده است، مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] که در کتاب «منهاج السنة» بیان | # افضلیت: در این باب کلمات بزرگان از اهل سنت مطرح شده است، مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] که در کتاب «منهاج السنة» بیان می‌دارد که افضل به معنای کسی است که بیشتر از تمام امت استعداد و قابلیت جانشینی رسول اکرم(ص) را داشته باشد و امامت مفضول در صورت وجود فاضل در امت، از جمله ظلمهای بزرگ است؛ به همین مضامین است کلماتی از دیگر بزرگان اهل سنت، مانند طیبی در «مناقب الصحابة»، نورالدین هروی در «شرح الفقه الأكبر» و... از جمله آرای مطرحشده، نظر [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم اندلسی]] است که نظر به انکار وجوب امامت افضل دارد؛ که نویسنده به نقد و نظر درباره آرای وی می‌پردازد. | ||
# لزوم عصمت: از جمله مخالفین این بحث ابن تیمیه است که با استدلال به سخنان نبی اکرم(ص)، به توجیه نظر خویش پرداخته و از جانب مصنف مورد نقد و نظر قرار گرفته است. نگارنده برای اثبات مدعای شیعه بر لزوم عصمت، به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کند؛ آیاتی چون: '''وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ''' ﴿البقرة: 124﴾ و آیه '''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ''' ﴿النساء: 59﴾ و آیات دیگر که یکبهیک به طرح و وجه دلالت آنها بر مدعا بیان شده است. | # لزوم عصمت: از جمله مخالفین این بحث ابن تیمیه است که با استدلال به سخنان نبی اکرم(ص)، به توجیه نظر خویش پرداخته و از جانب مصنف مورد نقد و نظر قرار گرفته است. نگارنده برای اثبات مدعای شیعه بر لزوم عصمت، به آیاتی از قرآن کریم استناد می‌کند؛ آیاتی چون: '''وَ إِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ''' ﴿البقرة: 124﴾ و آیه '''يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ''' ﴿النساء: 59﴾ و آیات دیگر که یکبهیک به طرح و وجه دلالت آنها بر مدعا بیان شده است. | ||
# اعلمیت: در این بخش نویسنده ابتدا در صدد اثبات عدم اعلمیت ابوکر و عمر و ذکر کثیری از اشتباهات آنها در حوادث مختلف تاریخی برمیآید و سپس به بیان ادله و شواهد مثبته دال بر اعلمیت امیرالمؤمنین علی(ع) می‌پردازد و با ذکر اخبار و اعترافات کثیری از صحابه دال بر علم بینهایت امیرالمؤمنین به اثبات این امر همت میگمارد. | # اعلمیت: در این بخش نویسنده ابتدا در صدد اثبات عدم اعلمیت ابوکر و عمر و ذکر کثیری از اشتباهات آنها در حوادث مختلف تاریخی برمیآید و سپس به بیان ادله و شواهد مثبته دال بر اعلمیت امیرالمؤمنین علی(ع) می‌پردازد و با ذکر اخبار و اعترافات کثیری از صحابه دال بر علم بینهایت امیرالمؤمنین به اثبات این امر همت میگمارد. | ||