۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ا' به 'ه‌ا') |
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در بخشی دیگری از مقدمه، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مدرس رضوی]] بهتفصیل به بررسی تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] پرداخته است. او پس از بررسی اقوال مورخان و تذکرهنویسان در سال تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] چنین نتیجه میگیرد: به عقیده نگارنده تواریخی که تذکرهنویسان برای سال وفات وی تا قبل از سال 582 نوشته‌اند همه نادرست است و باید مرگ وی بعدازاین سال باشد؛ اما سالهای 583 و 585 و 587 و 597 که بعد از واقعه قرانست چون قرینه‌ای در مقام نیست، تعیین آن دشوار و رجحان یکی بر دیگری بیدلیل و ترجیح بلامرجح خواهد بود. مگر آنکه برای کوتاهی عمر انوری که از زندگانی معتاد در نگذرد و مستبعد شمرده نشود سال 583 که قول امین احمد رازی در تذکره هفت اقلیم است یا سال 585 که گفته فصیحی خوافی در تاریخ مجمل است اختیار شود<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>. | در بخشی دیگری از مقدمه، [[مدرس رضوی، محمدتقی|مدرس رضوی]] بهتفصیل به بررسی تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] پرداخته است. او پس از بررسی اقوال مورخان و تذکرهنویسان در سال تاریخ وفات [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] چنین نتیجه میگیرد: به عقیده نگارنده تواریخی که تذکرهنویسان برای سال وفات وی تا قبل از سال 582 نوشته‌اند همه نادرست است و باید مرگ وی بعدازاین سال باشد؛ اما سالهای 583 و 585 و 587 و 597 که بعد از واقعه قرانست چون قرینه‌ای در مقام نیست، تعیین آن دشوار و رجحان یکی بر دیگری بیدلیل و ترجیح بلامرجح خواهد بود. مگر آنکه برای کوتاهی عمر انوری که از زندگانی معتاد در نگذرد و مستبعد شمرده نشود سال 583 که قول امین احمد رازی در تذکره هفت اقلیم است یا سال 585 که گفته فصیحی خوافی در تاریخ مجمل است اختیار شود<ref>ر.ک: همان، ص92</ref>. | ||
وی همچنین معتقد است که [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] از اشعار ابوالفرج رونی<ref>ر.ک: همان، ص100</ref> و ظهیر فاریابی<ref>ر.ک: همان، ص104 </ref> پیروی | وی همچنین معتقد است که [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] از اشعار ابوالفرج رونی<ref>ر.ک: همان، ص100</ref> و ظهیر فاریابی<ref>ر.ک: همان، ص104 </ref> پیروی می‌کرده است. | ||
بررسی شعر انوری از زوایای مختلف از بخشهای مهم این مقدمه است که ده صفحه از آن را پوشش داده است؛ مثلاً [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] در غزلگویی بسیار استاد است، باآنکه تا زمان وی شعرا چندان به غزلسرایی توجهی نداشته و هنوز به آن عنوان مستقلی نداده و گاه در ابتدای قصاید خود تغزلی می‌سرودند که نسیب و تشبیب خوانده میشد. او در این شیوه روش خاصی ایجاد کرد و حالات عاشقانه را با شیوایی و بلاغت بیان کرده و طریقه تازه‌ای ابداع نمود که پیش از او کمتر سابقه داشت<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | بررسی شعر انوری از زوایای مختلف از بخشهای مهم این مقدمه است که ده صفحه از آن را پوشش داده است؛ مثلاً [[انوري، محمد بن محمد|انوری]] در غزلگویی بسیار استاد است، باآنکه تا زمان وی شعرا چندان به غزلسرایی توجهی نداشته و هنوز به آن عنوان مستقلی نداده و گاه در ابتدای قصاید خود تغزلی می‌سرودند که نسیب و تشبیب خوانده میشد. او در این شیوه روش خاصی ایجاد کرد و حالات عاشقانه را با شیوایی و بلاغت بیان کرده و طریقه تازه‌ای ابداع نمود که پیش از او کمتر سابقه داشت<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>. | ||