رفع الشبهات عن الأنبياء(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

'''وَ عَصىٰ آدَمُ رَبَّهُ فَغَوىٰ''' (طه: 121) (و آدم پروردگارش را نافرمانی کرد و بیراهه رفت)، چنین فهمیده می‎شود که حضرت آدم، مرتکب معصیت شده است؛ لذا از خداوند طلب مغفرت و توبه می‎کند: '''قٰالاٰ رَبَّنٰا ظَلَمْنٰا أَنْفُسَنٰا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنٰا وَ تَرْحَمْنٰا لَنَكونَنَّ مِنَ اَلْخٰاسِرِينَ''' (اعراف: 23) (گفتند: پروردگارا! ما بر خود ستم ورزیدیم و اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلماً از زیانکاران خواهیم بود) و خداوند توبه او را می‎پذیرد: '''فَتٰابَ عَلَيهِ إِنَّهُ هُوَ اَلتَّوّٰابُ اَلرَّحِيمُ''' (بقره: 37) (و پروردگار توبه‎اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‎پذیر و مهربان است).

[[صدر، محمد|شهید صدر]] برای استغفار معصومان سطوح و وجوهی ذکر می‎کند، از جمله:

# هیچ بنده‎ای از بندگان خداوند نمی‎تواند خداوندی که از جمیع جهات غیرمتناهی است را چنان‎که در شأن و جایگاه خداوندی است عبادت کند. معصومان چون این نقص و قصور را احساس می‎کنند، به‎خاطر آن روی به تضرع و توبه و استغفار می‎آورند<ref>ر.ک: متن کتاب: ص19-21</ref>.

از جمله شبهاتی که نسبت به پیامبر اعظم(ص) بیان شده این است که با توجه به آیات شریفه '''وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ اَلْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ اَلْخَيرِ وَ مٰا مَسَّنِي السُّوءُ... ''' (اعراف: 188) (و اگر غیب می‎دانستم، یقیناً برای خود از هر خیری فراوان و بسیار فراهم می‎کردم و هیچ گزند و آسیبی به من نمی‎رسید) و '''لاٰ تَعْلَمُهُمْ نَحْنُ نَعْلَمُهُم''' (توبه: 101) (تو آنان (منافقان) را نمی‎شناسی؛ ما آنان را می‎شناسیم)، پیامبر(ص) از غیب اطلاعی نداشته؛ به‎گونه‎ای که حتی منافقین امت خویش را نمی‎شناخته است.

این کتاب، از سه بخش تشکیل شده است. مباحث بخش اول، به فطرت اختصاص یافته است. در این بخش تحلیلی علمی و جالب عرضه شده مبنی بر اینکه عقیده به خداوند و توحید از فطرت منبعث شده است و اینکه فطرت پاک، انسان را به اعتراف به وجود خداوند و یگانگی وی هدایت می‎کند<ref>ر.ک: مقدمه کتاب أشعة من عقائد الإسلام، ص3</ref>.

نویسنده در ادامه این بخش از کتاب، فطرت را به سه بخش ذاتی، کونی و عقلی تقسیم نموده و برای هرکدام توضیحاتی ارائه می‎نماید<ref>ر.ک: همان، ص8-11</ref> و تأثیر هرکدام از این اقسام سه‎گانه را در ایمان به خداوند گوشزد می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص12-15</ref>.

نویسنده در بخش دوم، به تجارت پرسود در منطق اسلام و قرآن اشاره می‎کند. او ضمن بیان بعضی از آیات قرآن، ایمان به خدا و رسولش و مجاهدت با مال و جان در راه خداوند را تجارتی پرسود معرفی می‎کند و می‎گوید: انسان به دنبال کمال مطلق است و این کمال مطلقی که در ذهن بشر است، حد و مرز و نشانه‎های آن در بسیاری از اذهان روشن نیست. اسلام این کمال مطلق را به بشر معرفی کرده است. در واقع کمال مطلق، همان خدا، رضایت و قرب اوست که منتهای آرزوی هر آرزومندی و امید هر امیدواری است؛ اما همین انسان زمانی که مرتکب گناه شد و با تعالیم دین خداوند مخالفت ورزید، مستوجب عذاب الهی و غضب اوست<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>.

امامت حضرت مهدی(ع)، بحث پایانی این اثر است که نویسنده در این بخش، مطالبی را درباره حضرت مهدی(عج)، غیبت و ظهور او ذکر می‎کند.