۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می‌د' به 'می‌د'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'می‌د' به 'می‌د') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
'''این است راه حق یا کنگره عالمان بغداد'''، ترجمه کتاب «[[مؤتمر علماء بغداد]]» تألیف [[ابن عطیه، مقاتل|مقاتل بن عطیه]]، داماد [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] است که شامل مناظرهای است که به همت ملکشاه سلجوقی و وزیر وی، [[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملک]]، بین جمعی از علمای اهل سنت و شیعه صورت گرفته است. | '''این است راه حق یا کنگره عالمان بغداد'''، ترجمه کتاب «[[مؤتمر علماء بغداد]]» تألیف [[ابن عطیه، مقاتل|مقاتل بن عطیه]]، داماد [[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظام‌الملک]] است که شامل مناظرهای است که به همت ملکشاه سلجوقی و وزیر وی، [[نظام‌الملک، حسن بن علی|خواجه نظام‌الملک]]، بین جمعی از علمای اهل سنت و شیعه صورت گرفته است. | ||
در این مناظره، پرسشهایی مطرح میگردد که هریک از علمای دو گروه، پاسخ | در این مناظره، پرسشهایی مطرح میگردد که هریک از علمای دو گروه، پاسخ می‌دهند و سرانجام علمای شیعی که در آن زمان مورد بیمهری بودند، به برتری دست مییابند. این مناظره در موضوعاتی نظیر: خلافت، امامت، جنگهای صدر اسلام و برخی احکام اسلامی است.<ref>بینام، ص121</ref>. | ||
این مناظره در عین اختصار، حاوى مطالب مهم تاریخى، فقهى، فلسفى، مخصوصا بحث خلافت بوده و مباحث مطرحشده در آن بهنحوى است که با استدلال به آیات و احادیث شریفه و ادله قطعیه و مطالب مبرهن و متن سلیس قابل درک براى عامه مردم، حتى کسى که عقیده و تلاشى در فهم حقایق نداشته، مىباشد. مناظره در محضر ملکشاه و جمعى از رؤسا، نویسندگان و منشیان، در ماه شعبان با شرایط خاصى بین 10 نفر از علماى اهل سنت و 10 نفر از علمای شیعه با ظرفیت اعلم علماى اهل سنت، یعنى شیخ عباسى و عالم بزرگ شیعه حسین بن على علوى در موضوعات زیر صورت گرفت: عدالت و تکفیر صحابه، سب و لعن خلفا و [[امام على(ع)|على(ع)]]، جمعآورى قرآن، خلافت بعد رسول اکرم(ص)، تحریف قرآن، صفات الهى، جبر و تفویض، نبوت، سقیفه، مسئله امامت بعد از [[امام على(ع)|على(ع)]]، غیبت و... و نتیجه مناظره منجر به گرویدن ملکشاه و جمع کثیرى از اطرافیان و مردم به فرقه حقه شیعه شد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-88</ref>. | این مناظره در عین اختصار، حاوى مطالب مهم تاریخى، فقهى، فلسفى، مخصوصا بحث خلافت بوده و مباحث مطرحشده در آن بهنحوى است که با استدلال به آیات و احادیث شریفه و ادله قطعیه و مطالب مبرهن و متن سلیس قابل درک براى عامه مردم، حتى کسى که عقیده و تلاشى در فهم حقایق نداشته، مىباشد. مناظره در محضر ملکشاه و جمعى از رؤسا، نویسندگان و منشیان، در ماه شعبان با شرایط خاصى بین 10 نفر از علماى اهل سنت و 10 نفر از علمای شیعه با ظرفیت اعلم علماى اهل سنت، یعنى شیخ عباسى و عالم بزرگ شیعه حسین بن على علوى در موضوعات زیر صورت گرفت: عدالت و تکفیر صحابه، سب و لعن خلفا و [[امام على(ع)|على(ع)]]، جمعآورى قرآن، خلافت بعد رسول اکرم(ص)، تحریف قرآن، صفات الهى، جبر و تفویض، نبوت، سقیفه، مسئله امامت بعد از [[امام على(ع)|على(ع)]]، غیبت و... و نتیجه مناظره منجر به گرویدن ملکشاه و جمع کثیرى از اطرافیان و مردم به فرقه حقه شیعه شد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-88</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
أما وزيره ([[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظامالملك]]) فقد كان رجلا حكيما فاضلا زاهدا عازفا عن الدنيا، قوي الإرادة، يحب الخير و أهله، يتحرى الحقيقة دائما و كان يحب أهل بيت النبي حبا جما کثيرا و قد أسس المدرسة النظامية في بغداد و جعل لأهل العلم رواتب شهرية و كان يحنو على الفقراء و المساكين»<ref>، مقاتل، ابن عطیه، ص9-10</ref>. | أما وزيره ([[نظام‌الملک، حسن بن علی|نظامالملك]]) فقد كان رجلا حكيما فاضلا زاهدا عازفا عن الدنيا، قوي الإرادة، يحب الخير و أهله، يتحرى الحقيقة دائما و كان يحب أهل بيت النبي حبا جما کثيرا و قد أسس المدرسة النظامية في بغداد و جعل لأهل العلم رواتب شهرية و كان يحنو على الفقراء و المساكين»<ref>، مقاتل، ابن عطیه، ص9-10</ref>. | ||
«ملکشاه، مردی متعصب و خودکامه و بیتدبیر نبود که با تعصب و کورکورانه از نیاکان خویش، پیروی و تقلید کند، بلکه جوانی پژوهشگر و موفق و نیز دوستدار دانش و دانشپژوهان بود؛ البته با وجود این حالات، بسیار به دنبال خوشگذارنی و شکار نیز بود. از سویی وزیرش نظام‌الملک، مردی حکیم، اهل فضل، وارسته از دنیا، پراراده، دوستدار کارهای نیک و افراد اهل خیر و در جستجوی واقعیتها بود و خاندان پیامبر(ص) را نیز بسیار دوست | «ملکشاه، مردی متعصب و خودکامه و بیتدبیر نبود که با تعصب و کورکورانه از نیاکان خویش، پیروی و تقلید کند، بلکه جوانی پژوهشگر و موفق و نیز دوستدار دانش و دانشپژوهان بود؛ البته با وجود این حالات، بسیار به دنبال خوشگذارنی و شکار نیز بود. از سویی وزیرش نظام‌الملک، مردی حکیم، اهل فضل، وارسته از دنیا، پراراده، دوستدار کارهای نیک و افراد اهل خیر و در جستجوی واقعیتها بود و خاندان پیامبر(ص) را نیز بسیار دوست می‌داشت. وی مدرسه نظامیه را در بغداد بنیان نهاد و برای دانشپژوهان نیز حقوقی ماهانه مقرر کرد. وی فقیران و مسکینان را نیز مورد محبت خویش قرار می‌داد»<ref>متن کتاب، ص5-6</ref>. | ||
کتاب فاقد مقدمه، فهرست و پاورقی میباشد. | کتاب فاقد مقدمه، فهرست و پاورقی میباشد. | ||