غزالی، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

==معرّفى اجمالى مولّف:==

وى پس از رسيدن به اوج شوكت و شهرت دريافت كه از اين راه نمى‌توان به آسايش و آرامش روحى رسيد. پس از ترديد بسيار سرانجام دنباله روى صوفيان وارسته‌ى بى نام و نشان شد و در سال 488 ق از بغداد حركت نمود؛ در حالى كه از جميع علائق دنيوى صرفنظر كرد و از مال دنيا به آن قدر كه معيشت عائله او را كفايت كند، اكتفا نمود و به بهانه‌ى زيارت بيت الله از بغداد بيرون رفت و با گمنامى به جهانگردى پرداخت. اين مسافرت غزالى دو سال؛ يعنى از 488 تا 490 ق به طول انجاميد و پس از مراجعت به طوس مدّت نه سال در انزوا و عزلت بسر برد و در خانه خود كه خانقاهى براى صوفيان و مدرسه‌اى براى طلاب بود، گوشه گرفت و به تأليف قسمت عمده كتب خود پرداخت. غزّالى چو ديد كه مرض جهل عمومى شده و اطباء نيز مريضند، به خود گفت كه خلوت و عزلت به چه كار آيد. هنگام آن است كه داروى هدايت بكار دارى تا اين كه در سال 499 ق آهنگ نيشابور كرد و در آن جا به تدريس و وعظ و ارشاد مردم پرداخت و در سال 503 ق دوباره به طوس بازگشت و اين بار به كلى منزوى بود تا اين كه در سال 505 ق در همان جا رحلت نمود و در طابران طوس مدفون گرديد.

دانشمند مصرى دكتر عبدالرحمن بدوى از مجموع پژوهش‌هاى خاورشناسان يارى مى‌گيرد و به نگارش كتاب نفيس «مولّفات الغزالى» مى‌پردازد. اين كتاب به مناسبت جشنواره‌ى هزارمين سال ميلاد ابوحامد غزّالى در تابستان 1960 م منتشر شده است. در اين كتاب از 457 كتاب اصل و منسوب و مشكوك ياد شده كه مولّف، هفتاد و دو تاى آن‌ها را بى‌ترديد از آن غزالى دانسته و در صحّت بقيّه ترديد نموده است. تعدادى از اين آثار عبارت است از: مقاصد الفلاسفه، تهافت الفلاسفه، معيارالعقول، احياء علوم الدين، بداية الهداية، جواهرالقرآن، كتاب الاربعين فى اصول الدين، كيمياى سعادت، زاد آخرت، مشكات الانوار، تلبيس ابليس، حقيقة القرآن، نصيحة الملوك، رسالة الاقطاب، منهاج العابدين و سايركتب وى.

== وابسته‌ها ==

[[مجموعة رسائل الإمام الغزالي]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده