۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'می‌ک' به 'می‌ک') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
با توجه به آنچه در کتاب «کاروان شعر عاشورا» به قلم محمدعلی مجاهدی آمده، سبک سرودههای ناصرالدین شاه عموماً عراقی بوده و از ضوابط این سبک پیروی کرده است. او «در سرودن شعر دارای طبعی لطیف و قریحهای سرشار از ظرایف و معانی بوده است. در میان سرودهها و اشعار [[ناصر الدين قاجار، شاه ايران|ناصرالدین شاه]]، مراثی و اشعار مذهبی او جایگاه ویژه و خاصی دارد و حتی میتوان گفت که شاعری و معروفیت اشعار وی بیشتر مربوط به همینگونه اشعار است. بهطوریکه [[ناصر الدين قاجار، شاه ايران|ناصرالدین شاه]] بهعنوان یکی از مرثیهسرایان اهل بیت(ع) شناخته میشود. او در غزلیات عاشقانه خود، بیشتر از سعدی و حافظ تبعیت کرده و به استقبال این دو شاعر بزرگ رفته است»<ref>ر.ک: همان</ref>. | با توجه به آنچه در کتاب «کاروان شعر عاشورا» به قلم محمدعلی مجاهدی آمده، سبک سرودههای ناصرالدین شاه عموماً عراقی بوده و از ضوابط این سبک پیروی کرده است. او «در سرودن شعر دارای طبعی لطیف و قریحهای سرشار از ظرایف و معانی بوده است. در میان سرودهها و اشعار [[ناصر الدين قاجار، شاه ايران|ناصرالدین شاه]]، مراثی و اشعار مذهبی او جایگاه ویژه و خاصی دارد و حتی میتوان گفت که شاعری و معروفیت اشعار وی بیشتر مربوط به همینگونه اشعار است. بهطوریکه [[ناصر الدين قاجار، شاه ايران|ناصرالدین شاه]] بهعنوان یکی از مرثیهسرایان اهل بیت(ع) شناخته میشود. او در غزلیات عاشقانه خود، بیشتر از سعدی و حافظ تبعیت کرده و به استقبال این دو شاعر بزرگ رفته است»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
در بخشهایی از دیوان ناصرالدین شاه، نشانههایی از تحریفات واقعه کربلا مشهود است. از جمله اشارههایی که به دامادِ شاه دین، حضرت قاسم(ع) | در بخشهایی از دیوان ناصرالدین شاه، نشانههایی از تحریفات واقعه کربلا مشهود است. از جمله اشارههایی که به دامادِ شاه دین، حضرت قاسم(ع) می‌کند: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||