تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۱ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'می‎پردازد' به 'می‌پردازد'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
جز (جایگزینی متن - 'می‎پردازد' به 'می‌پردازد')
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل'''، اثر ابن رشد، شرح متوسط بر «طوبیقا» یا «توپیکا»ى ارسطو و پنجمین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]]<nowiki/>ست که به «ارگانون» یا «منطق» [[ارسطو]] معروف می‎باشد (این بخش‎ها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات ده‎گانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى).
'''تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل'''، اثر ابن رشد، شرح متوسط بر «طوبیقا» یا «توپیکا»ى ارسطو و پنجمین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]]<nowiki/>ست که به «ارگانون» یا «منطق» [[ارسطو]] معروف می‎باشد (این بخش‎ها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات ده‎گانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى).


شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‎شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‎شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‎های نوشته‎های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‎هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‎کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‎پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‎شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‎گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‎کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‎دهد. در خلاصه‎ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‎گوید، درحالی‎که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‎کند و در این رهگذر از نوشته‎های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‎گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‎افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‎الدین، ج3، ص560-561</ref>.
شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‎شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‎شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‎های نوشته‎های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‎هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‎کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‎شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‎گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‎کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‎دهد. در خلاصه‎ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‎گوید، درحالی‎که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‎کند و در این رهگذر از نوشته‎های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‎گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‎افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‎الدین، ج3، ص560-561</ref>.


اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‎باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‎گونه‎ای که اثر، به‎صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‎های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‎توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.
اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‎باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‎گونه‎ای که اثر، به‎صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‎های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‎توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش