۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'هاي' به 'های'
جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک') |
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
مؤلف معتقد است، بيشتر روايات مربوط به ظهور حضرت مهدى(عج) و نشانه‌هاى آن را بايد در سه كتاب «[[الغيبة (للطوسی)|الغيبه]] نعمانى»، «[[الغيبة (للطوسی)|الغيبه]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]» و «كمال‌الدين [[شيخ صدوق]]» و همچنين «الفتن ابن حماد» جستجو كرد. | مؤلف معتقد است، بيشتر روايات مربوط به ظهور حضرت مهدى(عج) و نشانه‌هاى آن را بايد در سه كتاب «[[الغيبة (للطوسی)|الغيبه]] نعمانى»، «[[الغيبة (للطوسی)|الغيبه]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]» و «كمال‌الدين [[شيخ صدوق]]» و همچنين «الفتن ابن حماد» جستجو كرد. | ||
بدين جهت و به دليل ويژگى هر يك از اين كتاب‌ها و | بدين جهت و به دليل ويژگى هر يك از اين كتاب‌ها و تفاوت‌هایى كه در اسلوب دارند، در فصل اول، گفتار اول، به بررسى مختصر اين چهار كتاب پرداخته است. | ||
نتيجه اين بررسى چنين است كه در سه كتاب اول، به دليل وثاقت مؤلفان آن‌ها، جاى هيچ شك و شبهه‌اى نيست؛ اما كتاب ابن حماد، مملو از روايات جعلى بوده و حتى بسيارى از احاديث آن از نظر اهل سنت نيز قابل اعتماد نيست. | نتيجه اين بررسى چنين است كه در سه كتاب اول، به دليل وثاقت مؤلفان آن‌ها، جاى هيچ شك و شبهه‌اى نيست؛ اما كتاب ابن حماد، مملو از روايات جعلى بوده و حتى بسيارى از احاديث آن از نظر اهل سنت نيز قابل اعتماد نيست. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
2- تاريخچه منابعى كه اين احاديث را گزارش كرده‌اند. | 2- تاريخچه منابعى كه اين احاديث را گزارش كرده‌اند. | ||
رسول اكرم(ص) و ائمه(ع)، شيعه و بلكه همه مسلمانان را با فرهنگ انتظار تربيت كرده و از غيبت و ظهور حضرت مهدى(عج) به عنوان منجى، سخن گفته‌اند. اما در طول تاريخ | رسول اكرم(ص) و ائمه(ع)، شيعه و بلكه همه مسلمانان را با فرهنگ انتظار تربيت كرده و از غيبت و ظهور حضرت مهدى(عج) به عنوان منجى، سخن گفته‌اند. اما در طول تاريخ گروه‌هایى درباره مصداق اين منجى، به انحراف كشيده شده و درباره افراد زيادى ادعاى مهدویت كرده‌اند كه پنجم، از گروه‌هایى كه چنين ادعاى درباره آن‌ها صورت گرفته، گفتگو كرده و هدف اصلى آن، آشنايى با عوامل و انگيزه‌هاى احتمالى جعل و تحريف در موضوع مهدویت است. | ||
بيشتر مؤلفان در منابع خود، فهرستى از علائم ظهور ارائه نكرده و آن‌ها را در قالب روايت بيان كرده‌اند. مؤلف با اشاره به اين كه تنها منبع كهن و معتبرى كه در كنار نقل روايات، ليستى از نشانه‌ها به دست داده، كتاب ارشاد شيخ مفد است، از اين رو، كار او را در ميان منابع متقدم و معتبر شيعه، استثناء دانسته و ششم را، به بيان فهرست ارائه شده توسط وى اختصاص داده است. | بيشتر مؤلفان در منابع خود، فهرستى از علائم ظهور ارائه نكرده و آن‌ها را در قالب روايت بيان كرده‌اند. مؤلف با اشاره به اين كه تنها منبع كهن و معتبرى كه در كنار نقل روايات، ليستى از نشانه‌ها به دست داده، كتاب ارشاد شيخ مفد است، از اين رو، كار او را در ميان منابع متقدم و معتبر شيعه، استثناء دانسته و ششم را، به بيان فهرست ارائه شده توسط وى اختصاص داده است. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
در برخى از منابع روايى، نشانه‌هاى ظهور، با علامت‌هاى نزدیک شدن قيامت آميخته شده و لذا در هفتم، به مقايسه مواردى از اين علائم كه به «اشراط الساعه» نيز معروف شده‌اند، در منابع دو فرقه، پرداخته شده است. | در برخى از منابع روايى، نشانه‌هاى ظهور، با علامت‌هاى نزدیک شدن قيامت آميخته شده و لذا در هفتم، به مقايسه مواردى از اين علائم كه به «اشراط الساعه» نيز معروف شده‌اند، در منابع دو فرقه، پرداخته شده است. | ||
فصل دوم در شش گفتار، به نقد و بررسى اخبار و روايات مربوط به خروج | فصل دوم در شش گفتار، به نقد و بررسى اخبار و روايات مربوط به خروج پرچم‌هایى پيش از ظهور، قتل نفس زكيه، خروج سفيانى، طلوع خورشيد از غرب، قيام خراسانى و ظهور سيد حسنى پرداخته كه نتيجه آن چنين است: | ||
1- روايات مربوط به بيرون آمدن پرچم‌هاى سياه از سمت مشرق و خراسان، دو دسته‌اند: | 1- روايات مربوط به بيرون آمدن پرچم‌هاى سياه از سمت مشرق و خراسان، دو دسته‌اند: | ||