۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نصر اللّه ' به 'نصراللّه '
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'نصر اللّه ' به 'نصراللّه ') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
'''مجموعه آثار ابوعبدالرحمن سلمى'''، گردآورى آثار [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرّحمن سلمى]]- مورّخ و راوى بزرگ صوفيه، و محدّث و مؤلف مشهور ايرانى در قرن چهارم و پنجم هجرى در يك مجموعه سه جلديست كه توسط [[پورجوادی، نصرالله|نصرالله پورجوادى]] انجام گرفته است. | '''مجموعه آثار ابوعبدالرحمن سلمى'''، گردآورى آثار [[سلمی، محمد بن حسین |ابوعبدالرّحمن سلمى]]- مورّخ و راوى بزرگ صوفيه، و محدّث و مؤلف مشهور ايرانى در قرن چهارم و پنجم هجرى در يك مجموعه سه جلديست كه توسط [[پورجوادی، نصرالله|نصرالله پورجوادى]] انجام گرفته است. | ||
نخستين بار در سال 1369 و 1372 دكتر [[پورجوادی، نصرالله| | نخستين بار در سال 1369 و 1372 دكتر [[پورجوادی، نصرالله|نصراللّه پورجوادى]] به مناسبت هزارمين سال تولد [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]]، همتى كرد و آثار چاپ شده او چاپ و منتشر كرد. (شهين اعوانى، ص159) | ||
يكى از ويژگی‌های آثار [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] اين است كه او به حق «نقّال طريقت و كلام مشايخ» است. [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] خود كمتر درباره مسائل مختلف اظهارنظر مى‌كند و تلاش اوليه او اين است كه سخنان مشايخ گذشته را به نسل هاى بعدى برساند. ما در آثار او با دريايى از اقوال مشايخ گذشته مواجه مى شويم كه اگر آثار [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] نبود همگى در طول تاريخ نابود شده بود.هيچ يك ازآثار صوفيه از سده پنجم به بعد خالى از ذكر [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] نيست، چون كم و بيش، همه بزرگان صوفيه به نحوى شاگرد يا شاگرد شاگردان او به شمار ميآيند. (شهين اعوانى، ص159 و 160) | يكى از ويژگی‌های آثار [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] اين است كه او به حق «نقّال طريقت و كلام مشايخ» است. [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] خود كمتر درباره مسائل مختلف اظهارنظر مى‌كند و تلاش اوليه او اين است كه سخنان مشايخ گذشته را به نسل هاى بعدى برساند. ما در آثار او با دريايى از اقوال مشايخ گذشته مواجه مى شويم كه اگر آثار [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] نبود همگى در طول تاريخ نابود شده بود.هيچ يك ازآثار صوفيه از سده پنجم به بعد خالى از ذكر [[سلمی، محمد بن حسین |سلمى]] نيست، چون كم و بيش، همه بزرگان صوفيه به نحوى شاگرد يا شاگرد شاگردان او به شمار ميآيند. (شهين اعوانى، ص159 و 160) | ||