۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
'''عبدالقادر اهری''' از حکمای قرن هفتم است که یک اثر از او با نام «[[الأقطاب القطبية]]» یا «البلغة في الحكمة» که متنی فلسفی مبتنی بر آرای [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ اشراق]] یا لااقل تأثیرپذیرفته از آرای اوست برجای مانده است.<ref>ر.ک: اسدی، حسن، ص53</ref>. | '''عبدالقادر اهری''' از حکمای قرن هفتم است که یک اثر از او با نام «[[الأقطاب القطبية]]» یا «البلغة في الحكمة» که متنی فلسفی مبتنی بر آرای [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ اشراق]] یا لااقل تأثیرپذیرفته از آرای اوست برجای مانده است.<ref>ر.ک: اسدی، حسن، ص53</ref>. | ||
نام کامل او «عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت اهری» است. | نام کامل او «عبدالقادر بن حمزه بن یاقوت اهری» است. اطلاعات ما درباره او منحصر است به آنچه ابـن فـوطی در مجمع الآداب فی معجم الألقاب ذکـر کـرده است. ابـن فوطی، عبدالقادر اهری را چنین معرفی می‌کند: [اهری] از حکمای صوفی متأله بود، در جوانی در جستجوی تجرید و تحصیل سفر کرد و به خراسان و فـارس رفـت و [نـیز] در هرات نزد امام فخر رازی درس خواند و در ایام مستنصر بـالله وارد بـغداد شد<ref>ر.ک: همان، ص52</ref>. | ||
پس‌ازاینکه از سفر طولانی‌اش برگشت، بهاءالدین کلیبری از او دعوت | پس‌ازاینکه از سفر طولانی‌اش برگشت، بهاءالدین کلیبری از او دعوت کرد و مدرسه‌ای نیکو برای او آماده ساخت و فرزندانش را در آن مدرسه برای تـحصیل بـه اهـری سپرد و معاش او را تأمین کرد، اهری مدتی در آنجا بود سپس بـه اهر برگشت و به تدریس پرداخت و جماعتی از طالبان علم از محضر او استفاده کردند. وفات او در اواخر سال 657ق بوده است.<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||