الخلاصة النافعة: تفاوت میان نسخه‌ها

زیدیه‌ معتقد‌ است شناخت‌ خداوند‌ امری‌ بدیهی نیست و از راه‌ مشاهده و حواس هم به دست نمی‌آید و از اخبار متواتر هم میسر نیست؛ زیرا که تواتر‌ وقتی‌ حجت است که مستند به مشاهده‌ باشد‌ نه‌ اعتقاد‌. زیدیه‌ معتقد است تنها‌ راه‌ شناخت خداوند همان اندیشه و تأمل است و چون شناخت خداوند که امری واجب است، تنها راهش اندیشه‌ و تأمل‌ است‌، پس اندیشه و تأمل هم امری واجب می‌شود<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/64781/15 ر.ک: زارعی، سعدالله، ص15]</ref>. ‌

وعده به معنای خبر رسیدن منفعت و خیر یا جلوگیری از ضرر و شر است. وعید خبر رسیدن ضرر و از دست رفتن منفعت است و در‌ اینجا مراد، خبر خداوند از پاداش و عذاب است. وعده و وعید یعنی اعتقاد به اینکه هر فاسق و کافر تا ابد در آتش دوزخ و هر مؤمنی تا ابد در‌ بهشت‌، جاودان خواهد بود. زیدی‌ها معتقدند انسان‌ها سه دسته‌اند: مؤمنین، کفار و فاسقان. فاسقان بین مؤمنین و کافران هستند و تا ابد در دوزخ خواهند بود. زیدیه مثل سایر عدلیه معتقد است خداوند‌ برخلاف وعده و وعید خود عمل نمی‌کند؛ زیرا اگر چنین کند، مصداق دروغ است و از خداوند صادر نمی‌شود. زیدیه وعده و وعید را ذیل عدل‌ تعریف‌ می‌کند و لذا بعضی منابع زیدیه‌ از‌ این دو اصل در عنوان مستقل یاد نکرده‌اند؛<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/64781/15 ر.ک: زارعی، سعدالله، ص16-15]</ref>‏؛ اما در کتاب حاضر، وعد و وعید مجزای از عدل در باب چهارم مطرح شده است. در مسائل ده‌گانه این باب نیز از عناوینی چون: بهشت برای مؤمنین، آتش برای کافران، احکام فاسق در دنیا و آخرت، شفاعت، امر به معروف و نهی از منکر و امامت سخن رفته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38963/1/16 ر.ک: مقدمه محقق، ص16]</ref>.