افکار ابن تیمیه در بوته نقد: تفاوت میان نسخه‌ها

سه آیه «إنَّمَا وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ‌»﴿مائدة: 55﴾؛ «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ سِرّاً وَ عَلاَنِيَةً» ﴿بقره: 274﴾ و «إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا» ﴿نازعات‏: 45﴾ به گواهی محدثین اهل سنت درباره [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] نازل شده‌اند، اما ابن تیمیه با جسارت تمام این احادیث را دروغ و جعلی می‌شمارد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/33211/1/35 ر.ک: همان، ص39-35]</ref>

«عليّ مع الحقّ و الحقّ مع علي»؛ على با حقّ است و حقّ با على.

در بخش سوم دیدگاه ابن تیمیه به خلافت امیر مؤمنان علی(ع) آمده است؛ علی‌رغم شواهد بسیار در اصرار مردم به خلافت [[امام على(ع)]]، ابن تیمیه معتقد است که مردم به‌زور و اکراه با آن حضرت بیعت کردند. او حتی عدالت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] را انکار می‌کند و خروج خوارج را دلیل بی‌عدالتی آن حضرت می‌شمارد.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/33211/1/67 ر.ک: همان، ص77-67]</ref>  

نویسنده در ادامه می‌کوشد بین فتح اقلیم و فتح دل‌ها تفاوت بگذارد؛ وی شیوه‌های دعوت غیرمسلمانان را به اسلام از شیوه‌های [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بیان کرده و شیوه نصیحت و برخورد با مخالف را بازگفته است؛ آنگاه به سیره امام(ع) در جنگ جمل به‌عنوان نمونه اشاره کرده است. سپس معیار عزّت و ذلّت را نزد ابن تیمیه بیان می‌کند که معتقد است: «هر کس گمان می‌کند آن دوازده‌نفری که پیامبر وعده آمدنشان را داده، همین دوازده‌نفری هستند که شیعیان ادّعاى امامت آن‌ها را می‌کنند، او درنهایت جهل و نادانى است؛ زیرا هیچ‌کدام از آن‌ها دست به شمشیر نبردند مگر على بن ابی‌طالب، او هم نتوانست در زمان خلافتش با کفار نبرد کند حتى یک شهر هم فتح نکرد...».<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/33211/1/116 ر.ک: همان، ص117-116]</ref>