مدخل إلی القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

در دومین فصل، موقعیت و شرایط محیطی که قرآن کریم نازل شد و وسایلی که قرآن در آن گردآوری شد و به‌وسیله آن‌ها منتقل شد تا به ما رسید، ارائه شده است. در این بحث روشن می‌شود که نص قرآنی که امروز در دست ماست به خلیفه سوم عثمان بن عفان و خلیفه اول ابوبکر باز نمی‌گردد؛ بلکه با نص مکتوب به املاء رسول‌الله(ص) و آنچه با عنایت و مقدس شمردن در سینه صحابه و قراء حفظ شد، مطابقت لفظی دارد. حفظ نص قرآنی به این نحو به‌دوراز هرگونه خلط و کاهش و افزایش از گروهی به گروهی با رعایت امانت و تقدیس منتقل شده تا این‌که به ما رسیده است. دلیل قاطع بر صحت قرآن کریم این است که باوجود درگیری‌های بین مسلمین قرآن واحدی در عالم اسلام وجود دارد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8</ref>.

فصل سوم، اشتباه رایجی را برطرف می‌کند و آن این است که برخی گمان می‌کنند پذیرش اسلام با تحمیل و زور جایز است. نویسنده تلاش کرده که خلاف آن را ثابت کند و تأکید کند که آزادی عقیده و دین از اصولی است که قرآن کریم به‌صراحت و روشنی آن را گرامی داشته و با هر کس که تصمیم به قهر و اجبار گرفته مقابله کرده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص8</ref>.

در باب دوم کتاب، قرآن با توجه به مظاهر سه‌گانه دینی، خلقی و ادبی مورد بررسی قرار گرفته است. در ابتدای این باب بر این نکته تأکید شده مسلمان کسی است در یک زمان به موسی و عیسی و جمیع انبیا علیهم‌السلام ایمان داشته باشد و بدون تفاوت گذاشتن بین آن‌ها همه را احترام بگذارد و به اصول همگی که عبارت از تسلیم در برابر خداوند است ایمان داشته باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص76</ref>.

یکی از محورهایی که قرآن‌پژوهان غربی درباره آن آثاری را پدید آورده‌اند، میزان اصالت قرآن نسبت به متون مذهبی گذشته است. پیش‌فرض بسیاری از خاورشناسان این است که قرآن اثری بشری است که پیامبر اسلام برای پدیدآوردنش از آموزه‌ها و گزارش‌های تاریخی پیش از خود نیز بهره برده است<ref>ر.ک: شاکر، محمدکاظم؛ ص119</ref>. نویسنده در ابتدای باب سوم، مصدر قرآن را الهی دانسته و معتقد است نه‌تنها الهی بودن قرآن جزئی از دعوت آن بلکه جزء اساسی دعوتش بوده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص135</ref>. سپس در ضمن دو فصل این موضوع را در دو ساحت مکی و مدنی مورد بررسی قرار داده است.