طوالع الأنوار من مطالع الأنظار: تفاوت میان نسخه‌ها

'''طوالع الأنوار من مطالع الأنظار'''، در موضوع علم کلام نوشته قاضی ناصرالدین عبدالله بن عمر بیضاوی شیرازی (متوفی 685‌ق)، صاحب تفسیر معروف «أنوار التنزيل و أسرار التأويل»، مشهور به تفسیر بیضاوی است. کتاب حاضر با مقدمه و تحقیق عباس سلیمان منتشر شده است. به گفته محقق اثر اهمیت این کتاب به جهت نقشی که در تأسیس فلسفه کلامی یا علم کلام فلسفی داشته، کمتر از أنوار التنزيل نیست<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏.

روح مذهب اشعری در این اثر، وضوح ملموسی دارد؛ چراکه بیضاوی پیرو یکی از قطب‌های اشاعره با نام فخرالدین رازی (متوفی 606ق) بوده است. این اثر نمونه خوبی از نوشته‌های کلامی عصر بیضاوی است که نویسنده‌‌اش در آن به‌تفصیل مشکلات علم کلام و فلسفه را مطرح کرده و از دیدگاه یکی از اقطاب اشاعره به مناقشه در این مشکلات پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص15</ref>‏.

قاضی‌ بیضاوی‌ در‌ طوالع و به پیروی وی شارح‌ کتابش‌ شمس‌الدین اصفهانی، علم کلام را علمی قلمداد می‌کند که به‌وسیله آن اسرار لاهوت کشف می‌شود و بنابراین، کلام اعظم علوم از لحاظ‌ موضوع‌ قوی‌ترین‌ علوم از لحاظ دلیل است <ref>ر.ک: جعفری، یعقوب، ص11</ref>‏.

مهم‌ترین ویژگی که طوالع الأنوار را متمایز می‌کند دقت فراوان در تعریف الفاظ و مصطلحات کلامی و فلسفی و نیز ایجاز شدیدی است که بیضاوی در طرح موضوعات به کار گرفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص16 </ref>‏.

بیضاوی، در کتاب اول با موضوع ممکنات در ضمن سه باب امور کلی، اعراض و جواهر را مورد بررسی قرار داده است؛ به‌عنوان نمونه در باب سوم به‌تفصیل آراء مختلف پیرامون موضوع «جوهر» را ذکر کرده و البته توجه خاصی به نظریات فلاسفه (حکما) داشته است و با براهین نقلی از آیات و احادیث نبوی این دیدگاه‌ها را رد کرده است<ref>ر.ک: همان، ص18-17 </ref>‏.

در باب دوم این کتاب نیز صفات الهی با ذکر صفات ذات مانند قدرت و حیات و اراده آغاز و سپس باقی صفات را مطرح کرده است. بیضاوی در این باب آراء اشاعره و دلایل آن‌ها در رد معتزله را گردآوری نموده است.

کتاب سوم به موضوع نبوت اختصاص یافته است. در باب اول به معنای نبوت و نیاز بشر به آن، معجزات انبیا و نبوت حضرت محمد(ص) پرداخته شده است. همچنین موضوعات مرتبط با نبوت مانند عصمت انبیا و برتری انبیا بر ملائکه مورد بررسی قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>‏. عصمت از دیدگاه بیضاوی ملکه نفسانی که از‌ فجور‌ مانع‌ می‌شود و متوقف به‌ علم به عواقب گناه و مناقب طاعات است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص216</ref>‏. در رابطه با برتری انبیا بر ملائکه نیز دیدگاه اکثریت اهل سنت و شیعه را متفق دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.

بیضاوی در آخرین باب از کتاب سوم، موضوع امامت را مورد بحث قرار داده است. او در این موضوع بر دیدگاه جمهور مسلمین مبنی بر امامت و فضیلت خلفای اربعه، در مقابل اعتقاد فرق مختلف شیعه، تأکید کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.

نویسنده در بخشی از سطور کتاب دیدگاه شیعه را مبنی بر این‌که امامت حق علی(ع) بود ولی آنحضرت از بیم ایجاد فتنه از آن اعراض کرد را به‌عنوان قول ضعیفی مطرح کرده است. سپس در رد دیدگاه شیعه به‌طور ضمنی امامت را حق آنحضرت می‌داند: «چگونه چنین چیزی ممکن است درحالی‌که علی در غایت شجاعت و شهامت بود و فاطمه(س) با آن شأن رفیع زوجه وی بود و بیشتر بزرگان قریش مانند حسن و حسین و عباس با او بودند...». در فضیلت آنحضرت همین بس که با این ویژگی‌ها و امتیازات شخصیتی و خانوادگی تنها برای حفظ اسلام و جلوگیری از ایجاد اختلاف در امت اسلامی از حق مسلم خویش کوتاه آمد و 25 سال خانه‌نشین شد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص241</ref>‏.

<references/>