الأربعين في دلائل التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[انصاری، عبدالله بن محمد|ابواسماعیل هروی]] همچون بخاری کتابش را با روایتی در باب نیت آغاز نموده و آن را تحت عنوان «باب إيجاب النية الصادقة في كل عمل» قرار داده است. او خود این روایت را از علی بن محمد بن طرازی (متوفی 422ق) در نیشابور شنیده است. سلسله این روایت به خلیفه دوم ختم می‎شود. او از پیامبر(ص) نقل می‎کند: «إنما الأعمال بالنيات و إنما لامرئ ما نوی»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص39-40</ref>.

دومین روایت به موضوع نصیحت و خیرخواهی اختصاص یافته است. نویسنده با سند خویش از جریر بن عبدالله نقل می‎کند که: با رسول خدا بر اقامه نماز و دادن زکات و خیرخواهی برای هر مسلمانی بیعت نمودم<ref>ر.ک: همان، ص41-42</ref>.

در روایت چهارم این رساله به این مسئله اشاره شده که: «مردی از اهل کتاب نزد رسول خدا(ص) آمد و گفت: ای محمد! خداوند متعال، آسمان‎ها را بر یکی از انگشتانش؛ زمین را بر انگشت دیگرش، کوه‎ها را بر یکی دیگر از انگشتانش و خاک مرطوب را بر انگشت دیگرش قرار می‎دهد، سپس می‎گوید: من پادشاه و مالک جهانم. در این هنگام پیامبر خندید به‎گونه‎ای که دندان‎هایش پیدا شد. سپس این آیه شریفه را خواند: '''وَ مٰا قَدَرُوا اَللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهِ''' (الأنعام: 91)؛ «آنان خدا را آن‎گونه که سزاوار اوست نشناختند». فضیل و سفیان این مطلب را بیان نموده‎اند که پیامبر از روی تعجب خندید و گفتار آن مرد را تصدیق نمود<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>.  

در جای دیگر روایاتی نقل نموده که جایگاه خداوند را در آسمان فرض نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص54</ref> که هر شب از آنجا به زمین می‎آید<ref>ر.ک: همان، ص80</ref>. او محدود و دارای جهت است.<ref>ر.ک: همان، ص60-61</ref> و اعضایی چون، دست، چشم، گوش، انگشت و... دارد<ref>ر.ک: همان، ص62-75</ref>. او قدم‎هایش را بر روی کرسی قرار داده است.<ref>ر.ک: همان، ص56-57</ref>.

# «جه»، برای [[سنن ابن ماجة|سنن ابن ماجه]]<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص35</ref>.

محقق در ابتدای هر رساله مقدمه‎ای نقل نموده و مهم‎ترین کارهایی را که بر روی آن انجام داده ذکر نموده است.<ref>ر.ک: همان، ص33-34؛ 103</ref>.