ثلاث رسائل: تفاوت میان نسخه‌ها

| کتابخانۀ دیجیتال نور  =  

این مجموعه که به تحقیق [[تویسرکانی، سید احمد|دکتر سید احمد تویسرکانی]]<nowiki/>رسیده است، حاوی موضوعات مختلف فلسفی، منطقی، کلامی، ریاضی، فقهی، اصولی و... می‎باشد.

محقق کتاب در مقدمه‎ای که برای این مجموعه نوشته، مطالب کتاب‎های مذکور در آن را چنین توصیف می‎کند: «تفسير سورة الكافرون، تاکنون چاپ نشده و نسخه‎های آن نادر و کمیاب است... مؤلف، این تفسیر را به سال 905 در یکی از جزایر جرون (بندرعباس) نگاشته، چنان‎که خود در آغاز به آن اشاره فرموده است، با این مضمون: مطالب این کتاب، نکات و مسائلی است متعلق به سوره‎ای که معادل با یک‎چهارم از قرآن است. برخی از این نکات، از مطالبی هستند که آنها را از تفاسیری که میان علمای زمانه‎ متداول بوده، استخراج کرد‎ه‎ام و برخی دیگر از استنتاجات فکری خودم می‎باشد و تاکنون شایع نبوده است. آن را در یکی از جزایر جرون - که خداوند آن را و بقیه سرزمین‎های مسلمانان را از آفات دوران مصون بدارد - در ماه‎های سال 905 نگاشته‎ام<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص7</ref>.

# هیکل هفتم، ‎در بیان اتصال و پیوند نفس ناطقه انسانی پس از مفارقت بدن به عالم ملکوت<ref>ر.ک: همان، ص8</ref>.

هیکل - ‎به فتح اول و سوم و سکون دوم - اصل لغت عبری است به کسر اول، به معنای «قصر»، «معبد». یهود این کلمه را به معنای «خانه خدا» استعمال می‎کردند که سلیمان آن را بنا کرده بود و در عربی به معنای «ستبر و درشت از هر چیزی» و «اسب ستبر و بلند» و «گیاه برآمده و بالیده» و «کالبد و پیکر» و «بنای رفیع و بلند» و «ساختمانی بلند و عظیم که درون آن به طلا و جواهرات مزین و آراسته باشد و در آن عبادت خدایان کنند و یا در آن بت نهند» و «خانه ترسایان که در آن صورت مریم(ع) باشد» و یا «کلیسای ایشان» به‎کار رفته است.<ref>ر.ک: همان</ref>.

علامه دوانی در شرح هیاکل می‎فرماید: هیکل، در اصل به معنای «صورت» است و حکمای باستان بر این عقیده بودند که ستارگان‎ ظل و نمودی هستند از انوار مجرده و برای هریک از سیارات سبعه، متناسب با حالات و خصوصیات آن از فلزی مناسب با آن سیاره صورتی بساختند و آن را در ساختمانی که به طالع خاص و هیئتی خاص بنا شده بود، بنهادند و در مواقع و زمان خاص آن کوکب، آهنگ آن می‎کردند و روشنی می‎افروختند و قربانی می‎کردند و این بناها را «هياكل النور» می‎نامیدند و آن را محترم و بزرگ می‎داشتند... رساله «هياكل النور» به عربی است و مصنّف خود آن را به فارسی ترجمه کرده‎..<ref>ر.ک: همان، ص8-9</ref>.

سومین کتاب، عبارت است از «رسالة أنموذج العلوم». کلمه «أنموذج»، معرب فارسی نمونه است. شاید رساله عشریه و رسالة العشرة الجلالية نیز که در بعضی از تذکره‎ها آمده، همه عنوانی باشد برای این رساله. این رساله را مؤلف به نام سلطان محمود کجراتی (از نوادگان تیمور) معنون ساخته است.<ref>ر.ک: همان، ص11-12</ref>.

نویسنده در مقدمه کتاب مزبور، از اساتید و مشایخ خود در علوم مختلف، چون ادبیات و تفسیر و حدیث و فقه و اصول و فلسفه به‎تفصیل یاد می‎فرماید<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>.

# ‎نسخه متعلق به کتابخانه مجلسف از مجموعه شماره 1805 به خط نسخ و به قطع رحلی که از آن با نشانه «م» یاد می‎شود که البته هر دو نسخه دارای اغلاط و تحریفات زیادی است.<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>.

کتاب «شواكل الحور»، به سال 1373ق، در مدارس هند به همت دکتر محمد عبدالحق با مقدمه‎ای در شرح حال شیخ اشراق و محقق دوانی به طبع رسیده که از آن در تصحیح استفاده شده و با حرف «ط» از آن یاد می‎گردد<ref>ر.ک: همان، ص10</ref>.

در «مجالس المؤمنين» آمده که امیر غیاث‎الدین منصور شیرازی، ردی بر «أنموذج العلوم» نوشته است.<ref>همان، ص12</ref>.