الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[الحكمة الخالدة]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[مومن قمی، محمد]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR10890J1.jpg |بندانگشتی|الحكمة الخالدة|175px]]
[[پرونده:NUR06613.jpg |بندانگشتی|مومن قمی، محمد|175px]]


'''الحكمة الخالدة'''، كتابى است در حكمت عملى، تأليف [[مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلى مسكويه]] (متوفى 421ق) حكيم، مورخ و اديب عهد آل بويه. اين كتاب، اندرزنامه‌اى است شامل ادب و حكمت اقوام ایرانى، هندى، عرب و رومى؛ به همين سبب، گاهى آن را «آداب الفرس و الهند و العرب و الروم» نيز ناميده‌اند.
'''آیت‌الله محمد دانش‌زاده قمی''' مشهور به مؤمن(1316-1397ش)، عضو مجلس خبرگان رهبری، عضو شورای عالی قضایی، نائب رئیس مجلس خبرگان رهبری، عضو شورای عالی سیاستگذاری و رئیس حوزه علمیه قم، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، عضو مجمع جهانی اهل بیت(س)، عضو هیئت امنای دانشگاه قم و رئیس دادگاه عالی قم.


هدف مسكويه، از نگارش اين اثر، تربيت و ارشاد نفوس جوانان و دوستداران حكمت بوده است.
آیت‌الله مؤمن، در دوران تحصیل خود از محضر استادان برجسته‌اى بهره برده است؛ اساتید بزرگورارى همچون حاج شیخ محمد واعظ‌زاده، [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله مشكینى]]، آیت‌الله شاه‌آبادى، شیخ ابوالفضل خوانسارى، آیت‌الله سلطانى، آیت‌الله حاج میرزا محمد مجاهدى تبریزى، [[خ‍م‍ی‍ن‍ی‌، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمینى]](ره)، [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]]، آیت‌الله حاج آقا مرتضى حائرى.


اين كتاب، مجموعه گفتارهایى بدون ترتيب به نظر مى‌رسد، اما در حقيقت نویسنده از ميان منابعى كه در اختيار داشته، آنچه را با فرهنگ ایرانى و اسلامى تناسب بيشترى داشته، برگزيده است؛ چنان‌كه از جهت كمّى، بيشترين تعداد پندها به مردم عرب و مسلمانان اختصاص دارد و حكمت‌هاى ایرانيان و روميان و پندهاى نقل‌شده از حكماى هند در مرتبه بعد قرار دارند.
استاد او در «فلسفه» و «شرح منظومه» سبزوارى، مرحوم [[خمینی، مصطفی|حاج آقا مصطفى خمینى]](ره) بود و بعد از آن براى تحصیل«الهیات شفا» و «اسفار» به درس علامه [[طباطبایی، محمدحسین|سید محمدحسین طباطبایى]](ره) رفت و سال‌ها به حضور در درس تفسیر ایشان نیز توفیق یافت. ایشان عمده استادان خود را در حوزه، مرحوم امام، مرحوم محقق داماد و مرحوم [[حائری، مرتضی|شیخ مرتضى حائرى]] مى‌داند.


مطالب اين كتاب را مى‌توان از جهت صورى در سه قالب حكمت، وصيت و تمثيل طبقه‌بندى كرد؛ حكمت‌ها همگى جملات اسميه‌اند؛ وصايا گفتارهایى هستند خطاب به كسى يا گروهى و تمثيل، بهره گرفتن از رمزها و نمادهاست كه در لوح قابس (گفتگويى ميان قابس، يكى از شاگردان سقراط و شخصى نامعلوم) آمده است.
این فقیه عالی‌قدر پس از تحمل دوره‌ای بیماری شامگاه پنجشنبه 2 اسفند ماه 1387، دار فانی را وداع گفت. پیکر ایشان در روز شنبه 4 اسفند، پس از تشییع در حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.


<div class="mw-ui-button">[[الحكمة الخالدة|'''ادامه''']]</div>
<div class="mw-ui-button">[[مومن قمی، محمد|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش