کلمات الصادقين: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در مقدمه، به این مطلب اشاره نموده که مطالب کتاب را از کتبی همچون «أخبار الأخیار»، «فوائد الفؤاد»، «سیر الأولیاء»، «سیر العارفین»، «طبقات ناصری» و رسایل دیگر اقتباس نموده و احوال بزرگان و علمایی که مربوط به شهر دهلی بوده‌اند را از آن‌ها گرفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2</ref>

در ادامه مقدمه، به توصیف شهر دهلی پرداخته شده است و در این مسیر، گاه طریق افراط پیموده شده؛ به گونه ای که نویسنده دهلی را بعد از حرمین شریفین، شریف ترین مکان روی زمین و مستثنی از سایر شهرها دانسته است<ref>ر.ک: ص4</ref>

اولین شخص معرفی شده در کتاب، «خواجه قطب الدین بختیار اوشی» است که نویسنده او را از اکابر اولیا و اعاظم اصفیا دانسته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص6</ref>

از دیگر افراد معرفی شده، می‌توان از شیخ علی سگزی<ref>همان، ص12</ref>، حمیدالدین دهلوی<ref>همان، ص15</ref>، بدرالدین غزنوی<ref>همان، ص28</ref>، امام الدین ابدال<ref>همان، ص31</ref>، ضیاءالدین رومی<ref>همان، ص50</ref>، نصیرالدین محمود<ref>همان، ص55</ref>، مولانا فخرالدین مروزی<ref>همان، ص62</ref> و تاج‌الدین محمد دهلوی<ref>همان، ص124</ref> نام برد.

از جمله ویژگی‌های این کتاب، آن است که احوال و شرح حال پادشاهانی که در این شهر حکومت داشته‌اند نیز در ضمن شرح حال اکابر دین و علما، ذکر گردیده است. اما در این قسمت، تقدیم و تأخیرهای زمانی، به درستی مراعات نشده و نویسنده خود به این امر در مقدمه، اعتراف نموده است<ref>ر.ک: مقدمه ص2</ref> از جمله این افراد عبارتند از: شاه عبدالله قریشی<ref>متن کتاب، ص106</ref>، شاه ابوالغیث بخاری<ref>همان، ص011</ref>، شاه جلال‌الدین شیرازی<ref>همان، ص112</ref>، شاه مزمل<ref>همان، ص117</ref> و شاه مدثر<ref>همان، ص118</ref>

زندگی نامه میر نظام‌الدین احمد معروف به غازی خان بدخشی، در انتهای کتاب به صورت پیوست اضافه شده است<ref>همان، ص199</ref>