۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند'
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'مىكردند' به 'میكردند') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
نویسنده دوره سوم را عصر شكلگيرى فقه و حديث ناميده است. اين دوره از آغاز امامت پيشواى هفتم شیعیان (150ق) شروع گرديده و در ابتداى دوران غيبت صغرى (260ق) خاتمه مىيابد. در اين فاصله، شش تن از امامان شيعه در قيد حيات بودهاند كه از نظر شیعیان، تماس با پنج تن از آنان، امكانپذير نبوده است<ref>همان، ص327</ref> | نویسنده دوره سوم را عصر شكلگيرى فقه و حديث ناميده است. اين دوره از آغاز امامت پيشواى هفتم شیعیان (150ق) شروع گرديده و در ابتداى دوران غيبت صغرى (260ق) خاتمه مىيابد. در اين فاصله، شش تن از امامان شيعه در قيد حيات بودهاند كه از نظر شیعیان، تماس با پنج تن از آنان، امكانپذير نبوده است<ref>همان، ص327</ref> | ||
در مورد شرايط سياسى، اجتماعى و فرهنگى شیعیان درا ين دوره، كه افزون بر يكصد سال مىباشد، مسائل متعددى در تاريخ شيعه به وقوع پيوست. اين دوران، مصادف با تسلط همه جانبه خلافت بنىعباس بر جوامع اسلامى بوده و خلفايى كه در اين دوران زندگى | در مورد شرايط سياسى، اجتماعى و فرهنگى شیعیان درا ين دوره، كه افزون بر يكصد سال مىباشد، مسائل متعددى در تاريخ شيعه به وقوع پيوست. اين دوران، مصادف با تسلط همه جانبه خلافت بنىعباس بر جوامع اسلامى بوده و خلفايى كه در اين دوران زندگى میكردند، هرگز از انديشه محدود نمودن امامان شيعه و اعمال فشار نسبت به شیعیان، غافل نبودند. نویسنده معتقد است كه مطالعه تاريخ سياسى شيعه نشان مىدهد كه در اين دوران، قيامهايى نيز از جانب شیعیان به وقوع پيوست كه گرچه با ناكامى همراه بود، اما به هر جهت نشان از فعالیتهای سياسى و انقلابى عليه خلفاى جور دارد<ref>همان</ref> | ||
دوره چهارم، دوران پيدايش جوامع حديثى نام گرفته است. از ابتداى قرن سوم، در بين محدثان، گرايشهايى در باب تبويب حديث و تأليف كتبى كه جامع احاديث باشد، پديد آمد و در همين راستا، تأليف كتبى نيز به منصه ظهور رسيد اما به نظر نویسنده، در شرايطى كه نشر و تدريس حديث در حوزههاى علمى، جريانى فعال داشت، مرجعى كه بتواند پاسخگويى همه نيازهاى علمیباشد، در اختيار نبود. از اين رو نياز مجامع علمى و برخى مسائل ديگر، موجب گرديد تا از ابتداى قرن چهارم، دانشمندان شيعه به تدوين كتبى جامعتر اهتمام ورزند. به عقيده وى، اين تلاشها سبب گرديد تا با استفاده از احاديث امامان شيعه(ع) در زمينه موضوعات فقهى، كتب اربعه و در قسمت عقايد، كتبى با موضوعات مستقل پديد آيد. وى در اين قسمت از كتاب، بدون آنكه بخواهد كتب مربوط به كلام و عقايد را مورد بررسى قرار دهد، تنها به بررسى كوتاهى در خصوص كتب اربعه حديث و علل و زمينههاى پيدايش آن اقدام كرده است<ref>همان، ص459</ref> | دوره چهارم، دوران پيدايش جوامع حديثى نام گرفته است. از ابتداى قرن سوم، در بين محدثان، گرايشهايى در باب تبويب حديث و تأليف كتبى كه جامع احاديث باشد، پديد آمد و در همين راستا، تأليف كتبى نيز به منصه ظهور رسيد اما به نظر نویسنده، در شرايطى كه نشر و تدريس حديث در حوزههاى علمى، جريانى فعال داشت، مرجعى كه بتواند پاسخگويى همه نيازهاى علمیباشد، در اختيار نبود. از اين رو نياز مجامع علمى و برخى مسائل ديگر، موجب گرديد تا از ابتداى قرن چهارم، دانشمندان شيعه به تدوين كتبى جامعتر اهتمام ورزند. به عقيده وى، اين تلاشها سبب گرديد تا با استفاده از احاديث امامان شيعه(ع) در زمينه موضوعات فقهى، كتب اربعه و در قسمت عقايد، كتبى با موضوعات مستقل پديد آيد. وى در اين قسمت از كتاب، بدون آنكه بخواهد كتب مربوط به كلام و عقايد را مورد بررسى قرار دهد، تنها به بررسى كوتاهى در خصوص كتب اربعه حديث و علل و زمينههاى پيدايش آن اقدام كرده است<ref>همان، ص459</ref> | ||