أضواء علی عقائد الشيعة الإمامية و تاريخهم: تفاوت میان نسخه‌ها

أضواء علی عقائد الشيعة الإمامية و تاريخهم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۵۶

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸

جز

جایگزینی متن - 'مي' به 'می'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۰: / خط ۳۰: @@
 }}
-'''الاضواء على عقائد الشيعة الامامية'''، نوشته [[شیخ جعفر سبحانی]] کتابى است به زبان عربى در معرفى شيعه اماميه و عقايد این گروه.
+'''الاضواء على عقائد الشيعة الامامیة'''، نوشته [[شیخ جعفر سبحانی]] کتابى است به زبان عربى در معرفى شيعه امامیه و عقايد این گروه.
 اين کتاب به انگيزه تقريب بين مذاهب اسلامى نگاشته شده است.
@@ خط ۴۶: / خط ۴۶: @@
 أنّ الإمام عليّاً أقام و من معه من شيعته في منزله بعد ان تمّت البيعة لأبى بكر.
-يا [[ابوالحسن اشعرى]] از سران اشاعره درباره وجه تسميه شيعه بدين نام مى‌گوید: و إنّما قيل لهم الشيعة؛ لأنّهم شايعوا عليّاً، و يقدّمونه على سائر أصحاب رسول اللَّه.
+يا [[ابوالحسن اشعرى]] از سران اشاعره درباره وجه تسمیه شيعه بدين نام مى‌گوید: و إنّما قيل لهم الشيعة؛ لأنّهم شايعوا عليّاً، و يقدّمونه على سائر أصحاب رسول اللَّه.
-و نيز [[محمد بن عبدالكريم شهرستانى]] در [[ملل و نحل]] در وجه تسميه شيعه چنين مى‌گوید: الشيعة هم الذين شايعوا عليّاً على الخصوص، و قالوا بإمامته و خلافته نصّاً و وصيّةً.
+و نيز [[محمد بن عبدالكريم شهرستانى]] در [[ملل و نحل]] در وجه تسمیه شيعه چنين مى‌گوید: الشيعة هم الذين شايعوا عليّاً على الخصوص، و قالوا بإمامته و خلافته نصّاً و وصيّةً.
 در ادامه مؤلف برای اثبات مدعاى خود درباره ريشه داشتن تشيع در تاريخ به اسامى پنجاه تن از صحابى بزرگ پيامبر اشاره مى‌كند كه همگى جزو طلايه‌داران تشيع بوده و در طبقه نخست شيعه قرار داشته‌اند؛ كسانى چون: عبداللَّه بن عبّاس، فضل بن عبّاس، عبيد اللَّه بن عبّاس، عقيل بن أبى طالب، عبداللَّه بن جعفر بن أبى طالب، سلمان فارسی محمّدى، مقداد بن أسود كندى، أبو ذرّ غفارى، عمّار بن ياسر، حذيفة بن يمان، بلال بن رباح حبشى و....
-همچنين مؤلف به برخى آثارى كه توسط علماى اماميه درباره پرچم‌داران تشيع و نقش ايشان در استحكام اركان عقيدتى اسلام نگاشته شده، اشاره مى‌كند.
+همچنين مؤلف به برخى آثارى كه توسط علماى امامیه درباره پرچم‌داران تشيع و نقش ايشان در استحكام اركان عقيدتى اسلام نگاشته شده، اشاره مى‌كند.
 در بخشى ديگر از این فصل به بررسى وضعيت شيعه در دوران حكومت امویان و عباسيان پرداخته شده و سرآغاز هجوم وسيع عليه شيعه و در تنگنا گذاردن ايشان پس از شهادت [[امام على(ع)]] در زمان امویان دانسته شده و از فشارهايى كه در دوره عباسى بر شیعیان وارد شده سخن گفته است.
@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 -تشيع ساخته و پرداخته شخصى به نام عبدالله سبأ يهودى است كه صحابه و تابعين را به قتل عثمان ترغيب و سپس مردم را به قبول امامت و وصايت على دعوت نموده و درباره پيامبر ادعاى رجعت نموده و مذهبى به نام شيعه تاسيس نموده است.
--فرضيه ديگر از سوى مستشرقان ارائه شده این است، ايشان ادعا كرده‌اند: تشيع ساخته و پرداخته ایرانيان است كه آن را با اغراض سياسى ساخته و پرداخته‌اند يا اينكه تشيع در ميان اعراب تولد يافته، اما پس از آنكه ایرانيان به اسلام گرویدند، بدان رنگ و بوى ایرانى دادند.
+-فرضيه ديگر از سوى مستشرقان ارائه شده این است، ايشان ادعا كرده‌اند: تشيع ساخته و پرداخته ایرانيان است كه آن را با اغراض سياسى ساخته و پرداخته‌اند يا اينكه تشيع در میان اعراب تولد يافته، اما پس از آنكه ایرانيان به اسلام گرویدند، بدان رنگ و بوى ایرانى دادند.
-فصل دوم کتاب به معرفى ائمه دوازده گانه شيعه اختصاص يافته است. مؤلف در آغاز فصل با اشاره به اينكه شيعه اماميه در طول تاريخ- به فرقه اثنا عشريه شناخته شده است، به وجه این نامگذارى اشاره كرده و مى‌گوید باور شيعه اماميه به اينكه پس از رسول خدا دوازده كس از بنى هاشم به نص پيامبر عهده‌دار امر امامت و وصايت مى‌گردند و هر یک از ايشان نيز به امام پس از خود تصريح مى‌كند، باعث شده كه این گروه به اثنا عشريه معروف شوند. مؤلف سپس به رواياتى كه در این زمينه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده اشاره مى‌كند.
+فصل دوم کتاب به معرفى ائمه دوازده گانه شيعه اختصاص يافته است. مؤلف در آغاز فصل با اشاره به اينكه شيعه امامیه در طول تاريخ- به فرقه اثنا عشريه شناخته شده است، به وجه این نامگذارى اشاره كرده و مى‌گوید باور شيعه امامیه به اينكه پس از رسول خدا دوازده كس از بنى هاشم به نص پيامبر عهده‌دار امر امامت و وصايت مى‌گردند و هر یک از ايشان نيز به امام پس از خود تصريح مى‌كند، باعث شده كه این گروه به اثنا عشريه معروف شوند. مؤلف سپس به رواياتى كه در این زمینه از پيامبر اكرم(ص) نقل شده اشاره مى‌كند.
 در ادامه این فصل به تفصيل درباره هر یک از امامان دوازده گانه شيعه سخن گفته شده است.