۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - 'بسياري' به 'بسیاری') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت كسي كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پايانی كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او ميكند. | علامه در بخش پنجم، چهارده دليل بر عدم امامت كسي كه خود را مقدم بر علي(ع) بداند، آورده است. وي در بخش پايانی كتاب، دلايل اثبات خلاف ابوبكر را چنين رد كرده است: اجماع با نص در تعارض است، حديث اقتدا مستلزم خلافت او نيست و آيه 40 سوره توبه دلالت بر نقص او ميكند. | ||
اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و | اين كتاب براي سلطان محمد خدابنده اولجايتو نوشته شده و تأثير به سزايي در شيعه شدن او و بسیاری ديگر از مردم داشت. لذا بعضي از اهل سنت وقتي تأثير فراوان اين كتاب را ديدند، پيش [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] رفتند و از او كمك خواستند كه [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] كتاب منهاج السنة را در ردّ اين كتاب نوشت. | ||
== شرح == | == شرح == |
ویرایش