شرح ثمره بطلميوس در احکام نجوم: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان‌های دیگر =

| پدیدآوران =  

[[اخوان زنجانی، جلیل]] (مقدمه، تصحیح و تحقیق)

== ساختار ==

زبان فارسى اين اثر قديمى، متعلق به قرن هفتم و دوران مغول است؛ پس طبيعى است كه برخى از عباراتش براى نسل و دوران معاصر ما چندان گويا و شيوا نباشد.

براى آشنايى با نمونه‌هايى گويا از محتوا، روش و زبان و ادبيات كتاب حاضر، مى‌توان به موارد ذيل توجه كرد:

#: «صد كلمه» اگرچه در احكام نجوم است، اما خواجه نصير بعضى كلمات آن را از نظر فلسفى مدّ نظر قرار داده، به شرح آن پرداخته است. صد كلمه و شرح آن از دانش نجوم امروزى بى‌بهره است؛ اما از خلال كلمات آن به نكته‌هايى برمى‌خوريم كه مى‌توان فهميد آن احكام، زمانى جنبه علمى داشته است. به نظر نگارنده، بعضى از اين كلمات را كه مربوط به علم نجوم است مى‌توان با دانش نجوم امروزى تطبيق داد... بطلميوس صاحب كتاب مجسطى است... و [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] نيز در اوايل شرح خود بر كتاب ثمره، به اين موضوع اشاره كرده، مى‌گويد: «جماعتى را ظنّ بوده است كه بطلميوس صاحب مجسطى، غير بطلميوس صاحب احكام است و آن ظنّ خطا بوده است و در اربع مقالات به‌طور صريح گفته است كه مجسطى ساخته‌ام».

#:كتاب مجسطى از طريق اعراب به دست اروپائيان رسيد و در سال 1175م به لاتين ترجمه شد و در سال 1496م براى اولين بار به چاپ رسيد. اين كتاب تا قرون وسطى كتاب اصلى براى آموختن علم نجوم بود. در اين كتاب، نظريه مركز بودن زمين و گردش خورشيد و سيّارات به دور آن آمده است و به نظريه بطلميوسى مشهور است. البته اين نظريه را كُپرنيك رد كرد و خورشيدمركزى را به‌جاى آن اثبات كرد..<ref>ر.ک: مقدمه كتاب، ص9-11</ref>