۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[میرجهانی طباطبایی، محمدحسن]] ( | [[میرجهانی طباطبایی، محمدحسن]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 102/12 /م9ت7 | | کد کنگره =BP 102/12 /م9ت7 | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
| سال نشر = | | سال نشر = | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE02045AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب با خطبه، اشعارى از مؤلف و ديباچه آغاز شده است. پس از آن مؤلف از خوانندگان درخواست كرده است كه علاوه بر چشم‌پوشى از خطاى فكرى يا قلمى | كتاب با خطبه، اشعارى از مؤلف و ديباچه آغاز شده است. پس از آن مؤلف از خوانندگان درخواست كرده است كه علاوه بر چشم‌پوشى از خطاى فكرى يا قلمى نویسنده، كتاب را به ترتيب از اول تا آخر مطالعه كنند تا از مطالب آن بهتر آگاهى يابند. متن كتاب فاقد فصل‌بندى بوده و مطالب، همانند بسيارى از كتب تفسير به‌صورت سلسله‌وار ذكر شده است. كتاب با اشاره به اسامى سوره حمد آغاز و با بيان انواع ظلم به اتمام رسيده است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
نویسنده در اين كتاب، نخست بررسى كوتاهى را در مورد معجزه جاودان بودن قرآن و مشتمل بودن هر سوره قرآن بر تمام علوم و نيز «باء بسمله» بر تمامى قرآن و تمامى علوم... مطرح ساخته و آن‌گاه به شرح و تفسير تك‌تك آيات سوره مبارکه «فاتحه» پرداخته است. | |||
وى تفسير سوره را از «بسمله» آغاز و تك‌تك كلمات آن را مورد بحث و تفسير قرار داده است. در تفسير هر كلمه از زواياى، لغوى، ادبى، نقل اقوال مفسران گذشته از صحابه و تابعان و نيز جنبه‌هاى روايى به‌گونه‌اى مبسوط بحث مى‌كند. آراء متكلمان را در سطح محدود و اندك نيز ياد مى‌كند و در پايان همه بحث‌ها، نتيجه مورد نظر خويش را درمى‌يابد. وى روايات، اقوال مفسران گذشته و آراء متكلمان را بدون ذكر سند و نقل منبع مطرح ساخته و درصدد نقد و تحليل آنها نيز برنمى‌آيد، بلكه به‌منظور تأييد ادعاى خويش از آنها ياد مى‌كند. نمونه‌اى از شيوه تفسيرى وى را مشاهده مى‌كنيد: | وى تفسير سوره را از «بسمله» آغاز و تك‌تك كلمات آن را مورد بحث و تفسير قرار داده است. در تفسير هر كلمه از زواياى، لغوى، ادبى، نقل اقوال مفسران گذشته از صحابه و تابعان و نيز جنبه‌هاى روايى به‌گونه‌اى مبسوط بحث مى‌كند. آراء متكلمان را در سطح محدود و اندك نيز ياد مى‌كند و در پايان همه بحث‌ها، نتيجه مورد نظر خويش را درمى‌يابد. وى روايات، اقوال مفسران گذشته و آراء متكلمان را بدون ذكر سند و نقل منبع مطرح ساخته و درصدد نقد و تحليل آنها نيز برنمى‌آيد، بلكه به‌منظور تأييد ادعاى خويش از آنها ياد مى‌كند. نمونه‌اى از شيوه تفسيرى وى را مشاهده مى‌كنيد: | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
آن‌گاه به شرح هر كلمه مى‌پردازد. وى بعد از شرح كلمات به شيوه‌اى كه بيان شد، مباحثى را در عنوان «نكته لطيفه» مطرح مى‌سازد و چنانچه مطلب، پايان‌يافته تلقى نشد، با عنوان «پاسخ و پرسش» يا «تنبيه» گفتنى‌هاى خود را بيان مى‌كند. البته همه اين عناوين بعد از آن مطرح مى‌شود كه از نظر تفسيرى، كاملاً به نتيجه رسيده باشد..<ref>موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، ص308</ref> | آن‌گاه به شرح هر كلمه مى‌پردازد. وى بعد از شرح كلمات به شيوه‌اى كه بيان شد، مباحثى را در عنوان «نكته لطيفه» مطرح مى‌سازد و چنانچه مطلب، پايان‌يافته تلقى نشد، با عنوان «پاسخ و پرسش» يا «تنبيه» گفتنى‌هاى خود را بيان مى‌كند. البته همه اين عناوين بعد از آن مطرح مى‌شود كه از نظر تفسيرى، كاملاً به نتيجه رسيده باشد..<ref>موسوى مبلغ، سيد محمدحسين، ص308</ref> | ||
نویسنده در ضمن تفسير آيات به برخى شبهات نيز پاسخ گفته است؛ به‌عنوان نمونه در پاسخ به اين شبهه كه فيض رحيميت افضل از فيض رحمانيت است و رتبه آن بالاتر است و قياس، مقتضى آن است كه رحيم مقدم بر رحمان ذكر شده باشد، چنين پاسخ مى‌دهد كه: «فيض رحمانيت اگرچه از فيض رحيميت بيشتر و اشمل است، ولى فيض رحيميت در رتبه بالاتر و اكمل است؛ ازاين‌جهت، مؤمنان كه افضل از غير مؤمنينند اين فيض مخصوص آنهاست و كفّار و غير مؤمن لياقت اين فيض را ندارند...»..<ref>متن كتاب، ص38</ref> | |||
سيد حسن ميرجهانى در صفحات پايانى كتاب، به بيان چند وجه از تأويلات سوره حمد مى‌پردازد و كتاب را به پايان مى‌رساند؛ وجوهى از قبيل: | سيد حسن ميرجهانى در صفحات پايانى كتاب، به بيان چند وجه از تأويلات سوره حمد مى‌پردازد و كتاب را به پايان مى‌رساند؛ وجوهى از قبيل: | ||