بصائر ذوي التمييز في لطائف الكتاب العزيز: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب]] (نويسنده)

نويسنده اين اثر را براى سلطان اسماعيل بن عباس صفوى به زبان عربى در قرن هشتم هجرى نوشته است.<ref>مقدمه محقق، ص26</ref>تحقيق كتاب توسط محمدعلى النجار به انجام رسيده است.

كتاب با سه مقدمه به قلم مهدى علام، محقق و نويسنده آغاز شده است. محقق در مقدمه به اين نكته تذكر مى‌دهد كه نويسنده در خطبه كتاب تصريح مى‌كند كه مطالب در ضمن يك مقدمه و شصت مقصد تنظيم شده است؛ اما در واقع فقط تا مقصد پنجاه‌وششم در كتاب درج گرديده و مابقى آن احتمالاً به دليل نقص استنساخ به دست ما نرسيده است.<ref>مقدمه محقق، ص25-26</ref>

مطالب كتاب، در شش جلد و سى باب تنظيم شده است. باب اول در جلد اول و ساير ابواب در ديگر مجلدات كتاب آمده است. در جلد اول نويسنده به حسب ترتيب سوره‌ها وارد بحث شده و در هر سوره، نه موضوع را بررسى كرده است: محل نزول، حروف و كلمات، اختلاف قاريان در تعداد آيات، مجموع فواصل، نام يا نام‌هاى سوره، مقصود و محتوا، ناسخ و منسوخ، آيات متشابه و فضيلت هر سوره.<ref>سلطانى رنانى، مهدى، ص331</ref>پس از آن بحثى اجمالى از تعداد حروف، كلمات و آيات قرآن كريم صورت گرفته است. بخش عمده كتاب نيز كه جلد دوم تا ششم از كتاب را فراگرفته به تفسير مفردات اختصاص دارد كه همانند عمل راغب در مفردات به ترتيب حرف اول كلمه تنظيم شده و تا باب بيست‌ونهم ادامه يافته است. در باب سى‌ام كتاب نيز به انبياى ذكر شده در قرآن و داستان آنها پرداخته شده است.

در مقدمه محقق، ابتدا زندگى‌نامه مفصلى از نويسنده، شامل اطلاعات مربوط به ولادت و نشأت علمى، اساتيد، سفرهاى علمى، جايگاه و منزلت علمى، مذهب فقهى، استقرار و زندگانى در يمن، نحوه وفات و تأليفات و آثار وى ارائه و در ادامه، به شيوه نويسنده، اصول رعايت شده در كتاب و اعمال تحقيقى صورت گرفته در مورد آن، اشاره شده است.<ref>مقدمه محقق، ص1- 30</ref>

در مقدمه نويسنده، مباحثى پيرامون فضيلت علم و تشويق به طلب علم و مطالبى نيز درباره تمييز بعضى از علوم از يكديگر عنوان گرديده است.<ref>مقدمه نويسنده، ص41</ref>

نويسنده قبل از آغاز فصول كتاب، به بيان شروط تعليم و تعلم پرداخته و آن‌ها را توضيح داده است. از جمله اين شروط است: غرض از تحقيق، خود علم باشد نه كسب مال، جاه، مبالغه و مكاثره به وسيله آن؛ كسى را به تعليم اجبار نكند؛ در ابتدا مرتبه، غايت و مقصود از علمى كه مى‌خواهد بياموزد را درك كند.<ref>متن كتاب، ص48- 52</ref>

از جمله ويژگى‌هاى اين كتاب آن است كه در ميان آثار علوم قرآنى، از جايگاه بلندى برخوردار مى‌باشد. نويسنده ابتدا از فضايل قرآن سخن گفته است و آنگاه از اعجاز آن، سپس واژگانى را تبيين و توضيح كرده كه در كتاب كاربرد داشته است، مانند: «تأويل»، «تفسير»، «تنزيل»، «وحى» و آنگاه به نام‌هاى قرآن پرداخته است و در فصل ششم اين بخش، از ترتيب نزول سخن گفته است و اسباب نزول سوره‌ها و آيه‌ها، اهميت آن در شناخت قرآن و بالاخره گونه‌هاى خطاب‌ها، جواب‌هاى قرآنى را بيان كرده است.<ref>مهدوى‌راد، محمدعلى، ص49</ref>

فصل هشتم كتاب، فصلى است بس ارجمند و مفصل كه نويسنده در آن، درباره سوره‌ها سخن رانده است. اين فصل را مى‌توان سوره‌شناسى ناميد.<ref>همان</ref>اين فصل با سخن از سوره «بقره» آغاز و با گفتارى در باب سوره «ناس» به پايان رسيده است.<ref>متن كتاب، جلد اول، ص117-557</ref>

در اين بحث‌ها نويسنده از مكان نزول، تعداد آيات، كلمات، حروف، آيات مورد اختلاف، نام سوره‌ها، ناسخ و منسوخ در سوره، چرايى تكرار در سوره، آهنگ كلى سوره و مباحث محورى سوره، سخن گفته است. پس از آن، واژه‌شناسى قرآنى است كه بسى فراتر است از آنچه در «غريب القرآن‌ها»، «معاني القرآن‌ها»، «اشباه و نظائرها» و «وجوه القرآن‌ها» آمده است.<ref>مهدوى‌راد، محمدعلى، ص49</ref>

مفردات و واژه‌هاى برگزيده و بحث شده كتاب، بر اساس آغازين حروف ماده‌ها تنظيم شده و نويسنده در آغاز، معانى لغوى آن‌ها را به دقت بازگفته و سپس به گونه‌هاى استعمال آن‌ها در قرآن پرداخته است. تأثيرپذيرى وى از منابع پيشين، به‌ويژه «[[مفردات ألفاظ القرآن|مفردات راغب]]» بسيار روشن است، اما گستره بحث در اين موضوع با آثار پيشين از اين دست قابل مقايسه نيست.<ref>همان</ref>