بررسی دعای ندبه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رضوانی، علی‌اصغر]] (نويسنده)

نويسنده دقت و تحقيق به جهت حصول اطمينان به صدور حديث از معصوم در مورد تكاليف الزامى را واجب دانسته، ولى در مورد مستحبات و ادعيه، معتقد است احتياجى به اين گونه بررسى نيست، زيرا بر اين باور است كه مى‌توان از قوت متن و مضامين دعا، به اعتبار آن پى‌برد، خصوصا كه مطابق اخبار «من بلغ» كه دلالت بر تسامح در ادله سنن و مستحبات دارد، احتياج چندانى به بررسى سند ادعيه مستحبيه نيست. با اين حال در بخش اول، ضمن توضيح راه‌هاى تشخيص روايت صحيح؛ از جمله: موافقت با قرآن، ساير كلمات معصومين(ع) و عقل، سند دعاى ندبه را مورد بررسى قرار داده است.

بزوفى، محمد بن مشهدى، محمد بن على بن ابى قرّه از راويان اين دعا مى‌باشند كه نويسنده، پس از توثيق آن‌ها، صدور اين دعا از امام معصوم(ع) را بررسى كرده است.

نويسنده، فلسفه توسل به امام زمان(عج) را اين مى‌داند كه مردم، به جهت دريافت فيوضات، به وسيله اولياى الهى، نه تنها به مقام شامخ آنان يقين حاصل مى‌كنند، بلكه از باب اين كه «انسان بنده احسان است»، فرمان بردار دستورات آن‌ها كه همان دستورات خداوند است، مى‌شوند.

نويسنده، معناى ولايت تكوينى را اين مى‌داند كه فردى بر اثر پيمودن راه بندگى، آن چنان كمال و قرب معنوى پيدا كند كه به فرمان و اذن الهى بتواند در جهان و انسان، تصرف كند.

تسلط بر نفس، بينش خاص، نفى خواطر، خلع نفس و تصرف در جهان طبيعت، از جمله آثار قرب الهى هستند كه نويسنده به توضيح هر يك پرداخته است.