تربیت فرزند از نظر اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مظاهری، حسین]] (نويسنده)

اثر حاضر كه پياده‌شده از نوارهاى بحثى نويسنده مى‌باشد، كتابى است داراى مطالبى گيرا و مؤثر كه پس از خواندن، قرار شده مطالب همان‌طورى‌كه از سخنرانى‌هاى ايشان پياده شده است، باقى بماند و عبارات خود ايشان، با همان گرمى، گيرايى و سلاست خاصى كه دارد، باشد؛ لذا با تغييرات بسيار اندك و حذف برخى از مطالب تكرارى، عرضه شده است.<ref>مقدمه ناشر</ref>

در درس اول، اهميت تربيت فرزندان و نقش پدر و مادر در تأثيرپذيرى فرزند، بيان شده است. نويسنده، معتقد است از نظر قرآن و روايات و همچنين تاريخ و تجربه، اثبات شده است كه پدر و مادر، دخالت مؤثر در سرنوشت اولاد دارند.<ref>متن كتاب، ص1</ref>

در درس دوم، تربيت اولاد، وظيفه سنگين والدين دانسته شده است. بحث نويسنده در اين درس، بحث اقتضايى است، نه بحث علت تامه؛ بدين بيان كه تلاش پدر و مادر در تربيت فرزند، زمينه‌ساز سعادت فرزند است، نه علت تامه آن.<ref>همان، ص14</ref>

در درس سوم، قانون وراثت، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. به باور نويسنده از نظر علم ثابت شده كه صفات ظاهرى پدر و مادر مانند شكل و شباهت و صفات باطنى آن‌ها، نظير شجاعت، ترس، سخاوت، بخل، حسادت، رأفت و... به اولاد منتقل شده و معمولا كودك از نظر شكل و شباهت و صفات باطنى، شبيه پدر يا مادر و يا هر دو مى‌شود.<ref>همان، 27</ref>

در درس چهارم و پنجم، در سه بخش، بحث پيرامون انعقاد نطفه مى‌باشد. نويسنده به علت اهميت اين موضوع، اين فصول را از مهم‌ترين فصل‌هاى كتاب، دانسته است. اين سه بخش، عبارتند از: 1. توجه به خداوند در هنگام انعقاد نطفه از نظر روايات.<ref>همان، ص39</ref>؛ 2. تأثير غذاى حلال يا حرام در سعادت يا شقاوت فرزند.<ref>همان، ص43</ref>؛ 3. انتقال نطفه از پدر به مادر.<ref>همان، ص51</ref>

درس ششم، در مورد مراقبت‌هاى هنگام باردارى است. نويسنده، معتقد است دوران حمل براى طفل، سرنوشت‌ساز بوده و مادر بايد توجه داشته باشد كه تمام روحيات وى، روى بچه‌اى كه در شكم دارد، اثر مى‌گذارد.<ref>همان، ص64</ref>

در درس هفتم، تأثير شير مادر بيان شده است. نويسنده به اين نكته تأكيد دارد كه شير مادر، غذايى فوق‌العاده، كامل و سالم است و معمولا بچه‌هايى كه از شير مادر تغذيه كنند، از نظر استعداد و نشاط، نسبت به بچه‌هايى كه شير مادر نخورده باشند، برترى دارند.<ref>همان، ص78</ref>

لزوم محبت در خانه، در درس هشتم تا يازدهم بيان شده است. نويسنده، معتقد است اگر در خانه بين زن و شوهر محبت باشد، روى فرزندان تأثير گذاشته و باعث بامحبت شدن آن‌ها مى‌شود. به نظر وى، يكى از مصيبت‌هاى بزرگ، همين است كه عاطفه از دنياى امروز، رخت بربسته و همه جنايت‌ها و خيانت‌ها براى اين خاطر است كه در دنياى امروز، محبت وجود ندارد.<ref>همان، ص93-148</ref>

درس دوازدهم و سيزدهم، پيرامون فطرت خداجويى است. نويسنده ضمن ذكر آياتى كه به فطرت آدمى اشاره دارد، به اين نكته تأكيد مى‌كند كه فرزند انسان، از همان روزى كه به دنيا مى‌آيد، بايد دستورات اسلامى در مورد او عملى شود.<ref>همان، ص149</ref>

درس چهاردم، در مورد عزت و شخصيت كودك است. نويسنده كه اين بحث را بسيار ارزنده مى‌داند، قائل است كه پدر و مادرها، بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه اسلام، به شخصيت انسان‌ها اهميت فراوانى داده و عزت هر انسانى را، در كنار عزت خدا و رسول‌الله(ص) قرار داده است و لذا بايد عزت و شخصيت فرزندان را حفظ كرده و به آن‌ها توهين نكرد.<ref>همان، ص176</ref>

در درس پانزدهم و شانزدهم، به اهميت تعليم و تعلم اولاد در اسلام، اشاره شده و نويسنده در پى اثبات اين امر است كه در روايات تربيتى و در رواياتى كه مربوط به تربيت اولاد است، مسئله تعليم و تعلم بچه‌ها، از حقوق شمرده شده و در غالب روايات مى‌خوانيم كه حق اولاد بر پدر و مادر اين است كه آن‌ها را عالم كنند.<ref>همان، ص192</ref>

در درس بيست و دوم، سعادت هر انسانى، مرهون كار دانسته شده است. نويسنده بر اين باور است كه از وظايف سنگين پدر و مادر، آن است كه فرزندان خود را زرنگ، فعال و بااستقامت بزرگ كنند و به آن‌ها بياموزند كه تنبلى، بد است و وادادگى و دنبال كار نرفتن، موجب بدبختى انسان مى‌شود.<ref>همان، ص283</ref>

در درس بيست و سوم، آداب رفاقت بيان شده است. نويسنده در ابتداى اين درس، ضمن اشاره به اين كه انسان موجودى مدنى بوده و همنشين او، تأثير مستقيمى در سعادت و شقاوت او دارد، به پدر و مادرها تذكر داده كه بايد مواظب باشند تا فرزندانشان با چه افرادى رفت‌وآمد و رفاقت دارند.<ref>همان، ص298</ref>