ابوالصلاح حلبی، تقی بن نجم: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۵ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - ' اين ' به ' این '
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک')
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ')
خط ۴۷: خط ۴۷:
او شاگرد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] و پس از درگذشت او، شاگرد [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بوده است.
او شاگرد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] و پس از درگذشت او، شاگرد [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] بوده است.


در «ريحانة الأدب» مى‌نویسد كه او شاگرد [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] نيز بوده است. اگر اين نسبت درست باشد، مى‌بايست ابوالصلاح سه طبقه را شاگردى كرده باشد.
در «ريحانة الأدب» مى‌نویسد كه او شاگرد [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] نيز بوده است. اگر این نسبت درست باشد، مى‌بايست ابوالصلاح سه طبقه را شاگردى كرده باشد.


کتاب معروف او در فقه، «الكافي» است.
کتاب معروف او در فقه، «الكافي» است.
خط ۷۴: خط ۷۴:
«شيخ تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبدالله حلبى، شاگرد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] علم الهدى و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و استاد قاضى [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] حلبى مى‌باشد. [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نام او را در کتاب فهرست خویش آورده و گفته: او نزد ما و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] درس خوانده است.
«شيخ تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبدالله حلبى، شاگرد [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] علم الهدى و [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و استاد قاضى [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] حلبى مى‌باشد. [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نام او را در کتاب فهرست خویش آورده و گفته: او نزد ما و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] درس خوانده است.


سپس او را توثيق كرده و اين امر نشانگر عظمت شأن و اعتبار اوست.
سپس او را توثيق كرده و این امر نشانگر عظمت شأن و اعتبار اوست.


2 - علامه متتبع، مرحوم ميرزا محمدباقرخوانسارى قدس‌سره مؤلف روضات، در تأليف منيف خود فصلى را در مورد زندگى اين فقيه نامدار گشوده و مطلبى را دربارۀ او بازگو مى‌كند كه بخشى از تقريرات او را در ذيل مى‌آوريم. او مى‌گوید:
2 - علامه متتبع، مرحوم ميرزا محمدباقرخوانسارى قدس‌سره مؤلف روضات، در تأليف منيف خود فصلى را در مورد زندگى این فقيه نامدار گشوده و مطلبى را دربارۀ او بازگو مى‌كند كه بخشى از تقريرات او را در ذيل مى‌آوريم. او مى‌گوید:


فقيه نامدار و بزرگوار، ابوالصلاح تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبدالله حلبى، فقيه و مورد اعتماد اهل رجال از اعيان اماميه و از مشاهير فقهاى حلب و موصوف به خليفة المرتضى است و آن بر اساس نيابتى است كه از سوى استاد بزرگوارش داشته است، آنچنان كه [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] از سوى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] اعلى الله مقامه داشته است. اين گونه نيابت بر اساس قضاوت يا جنبۀ نيابت در تدريس است، چون هر دو نيابت مورد نص و تصريح قرار گرفته‌اند. اين امر نشانگر عظمت و شأن اين فقيه بزرگوار مى‌تواند باشد.
فقيه نامدار و بزرگوار، ابوالصلاح تقى‌الدين بن نجم‌الدين بن عبدالله حلبى، فقيه و مورد اعتماد اهل رجال از اعيان اماميه و از مشاهير فقهاى حلب و موصوف به خليفة المرتضى است و آن بر اساس نيابتى است كه از سوى استاد بزرگوارش داشته است، آنچنان كه [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] از سوى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] اعلى الله مقامه داشته است. این گونه نيابت بر اساس قضاوت يا جنبۀ نيابت در تدريس است، چون هر دو نيابت مورد نص و تصريح قرار گرفته‌اند. این امر نشانگر عظمت و شأن این فقيه بزرگوار مى‌تواند باشد.


3 - مجمع البحرين هنگامى كه نامى از سلار مى‌برد، در شرح حال او مى نویسد: ابوالصلاح حلبى نيز از او فرا گرفته است، و هنگامى كه از شهر حلب مورد استفتاء و پرسش فقهى قرار مى‌گرفت، در پاسخ مى‌گفت: پيش شما «تقى» وجود دارد؛ يعنى به او مراجعه كنيد.
3 - مجمع البحرين هنگامى كه نامى از سلار مى‌برد، در شرح حال او مى نویسد: ابوالصلاح حلبى نيز از او فرا گرفته است، و هنگامى كه از شهر حلب مورد استفتاء و پرسش فقهى قرار مى‌گرفت، در پاسخ مى‌گفت: پيش شما «تقى» وجود دارد؛ يعنى به او مراجعه كنيد.
خط ۸۵: خط ۸۵:




او داراى آثار و تأليفات متعددى است كه نوعاً در زمينۀ فقه و كلام مى‌باشد و اسامى برخى از آنها به اين ترتيب مى‌باشد:
او داراى آثار و تأليفات متعددى است كه نوعاً در زمينۀ فقه و كلام مى‌باشد و اسامى برخى از آنها به این ترتيب مى‌باشد:


1 - البداية (فقه)
1 - البداية (فقه)
خط ۱۰۸: خط ۱۰۸:
او پس از یک عمر طولانى و پر بركت كه همه را در راه خدا و احياى شريعت او صرف كرد، در صد سالگى به سال 447 هجرى در شهر حلب به رحمت ايزدى پيوست و در همان جا مدفون گرديد.
او پس از یک عمر طولانى و پر بركت كه همه را در راه خدا و احياى شريعت او صرف كرد، در صد سالگى به سال 447 هجرى در شهر حلب به رحمت ايزدى پيوست و در همان جا مدفون گرديد.


با اين حساب، اگر عمر او صد سال بوده و در سال 447 وفات كرده باشد، او از هر دو استادش بزرگسال‌تر بوده است.
با این حساب، اگر عمر او صد سال بوده و در سال 447 وفات كرده باشد، او از هر دو استادش بزرگسال‌تر بوده است.




۶۱٬۱۸۹

ویرایش