۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' اين ' به ' این '
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''ابوالوفاء مبشر بن فاتك آمرى''' اصالتاً دمشقى است، ولى مصر را وطن خود قرار داد، به گونه‌اى كه در آن ديار به عنوان یکى از امراء و علماى آنجا گرديد. | '''ابوالوفاء مبشر بن فاتك آمرى''' اصالتاً دمشقى است، ولى مصر را وطن خود قرار داد، به گونه‌اى كه در آن ديار به عنوان یکى از امراء و علماى آنجا گرديد. | ||
وى در ايام حكومت ظاهر و مستنصر، از حاكمان فاطمى مصر، جايگاه ارزنده‌اى داشت. با | وى در ايام حكومت ظاهر و مستنصر، از حاكمان فاطمى مصر، جايگاه ارزنده‌اى داشت. با این حال نه از سال تولد او گزارش نقل شده و نه سال وفات او، هرچند با توجه به اساتيد او مى‌توان به تاريخ تقريبى زندگى او دست يافت. | ||
از جمله اساتيد او مى‌توان به رياضى‌دان بزرگ اسلامى، ابوعلى محمّد بن حسن بن هيثم (متوفى 430ق)، ابوالحسن معروف به ابن آمدى و ابوالحسن على بن رضوان (متوفى 453ق) اشاره كرد. با توجه به | از جمله اساتيد او مى‌توان به رياضى‌دان بزرگ اسلامى، ابوعلى محمّد بن حسن بن هيثم (متوفى 430ق)، ابوالحسن معروف به ابن آمدى و ابوالحسن على بن رضوان (متوفى 453ق) اشاره كرد. با توجه به این تاريخ‌ها مى‌توان گفت به احتمال زياد وى در دهه اول قرن پنجم ديده به جهان گشوده است. | ||
اما در زمينه تحصيل او بايد گفت وى علوم هيأت و رياضى را از محضر ابن هيثم فراگرفت و در زمينه فلسفه و حكمت به تلمذ نزد ابن آمدى پرداخت و دانش پزشكى را از طبيب مشهور مصرى، ابن رضوان آموخت. | اما در زمينه تحصيل او بايد گفت وى علوم هيأت و رياضى را از محضر ابن هيثم فراگرفت و در زمينه فلسفه و حكمت به تلمذ نزد ابن آمدى پرداخت و دانش پزشكى را از طبيب مشهور مصرى، ابن رضوان آموخت. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
وى بسيار اهل نویسندگى بود، به گونه‌اى كه نقل شده چنان به کتاب و نویسندگى علاقه داشت كه سبب شده بود به همسرش چندان توجهى نكند. از | وى بسيار اهل نویسندگى بود، به گونه‌اى كه نقل شده چنان به کتاب و نویسندگى علاقه داشت كه سبب شده بود به همسرش چندان توجهى نكند. از این رو نقل شده كه پس از مرگ، همسرش تمامى کتاب‌هاى وى را در رودخانه ريخت و با این كار انتقام خود را از کتاب‌ها گرفت. به هر حال این تأليفات از وى گزارش شده است: | ||
1. البداية في المنطق. | 1. البداية في المنطق. | ||