۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
شعرانى لازم ديده است كه پس از مقدمه اصلى و پيش از پرداختن به احوال صوفيان، مقدمه ديگرى را بيان كند. اين مقدمه در صدد تبيين اين مطلب است كه روش صوفيه مبتنى بر استباط از كتاب خدا و سنت رسولالله(ص) است. وى انكار گروهى نسبت به صوفيه را ناشى از جهل آنها از احوال صوفيان دانسته و به اين كلام از قشيرى استناد كرده است كه در تمام عصرها علما نسبت به شيوخ صوفيه ابراز تسليم و تواضع نموده و به آنها تبرک جستهاند و اگر صوفيان ويژگى و برترى خاصى نداشتند امر بر عكس بود.<ref>ر.ک: متن كتاب، ج1، ص13</ref> | شعرانى لازم ديده است كه پس از مقدمه اصلى و پيش از پرداختن به احوال صوفيان، مقدمه ديگرى را بيان كند. اين مقدمه در صدد تبيين اين مطلب است كه روش صوفيه مبتنى بر استباط از كتاب خدا و سنت رسولالله(ص) است. وى انكار گروهى نسبت به صوفيه را ناشى از جهل آنها از احوال صوفيان دانسته و به اين كلام از قشيرى استناد كرده است كه در تمام عصرها علما نسبت به شيوخ صوفيه ابراز تسليم و تواضع نموده و به آنها تبرک جستهاند و اگر صوفيان ويژگى و برترى خاصى نداشتند امر بر عكس بود.<ref>ر.ک: متن كتاب، ج1، ص13</ref> | ||
شعرانى در اولين بخش از طبقات در ذكر شرح حال صحابه و تابعين، پس از ذكر شرح حال خلفاى ثلاثه به ذكر فضائل و كلمات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] پرداخته است؛ از آن جمله است: «قسم به خداوند كه دوست ندارد مرا مگر مؤمن و دشمن ندارد مرا مگر منافق».<ref>همان، ص40</ref>در ادامه شرح حال شخصيتهايى چون طلحه، زبير، سعد بن ابىوقاص، ابوعبيده جراح، عبدالله بن مسعود، سلمان فارسی، ابوذر غفارى و در انتها امام حسن(ع) و امام | شعرانى در اولين بخش از طبقات در ذكر شرح حال صحابه و تابعين، پس از ذكر شرح حال خلفاى ثلاثه به ذكر فضائل و كلمات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] پرداخته است؛ از آن جمله است: «قسم به خداوند كه دوست ندارد مرا مگر مؤمن و دشمن ندارد مرا مگر منافق».<ref>همان، ص40</ref>در ادامه شرح حال شخصيتهايى چون طلحه، زبير، سعد بن ابىوقاص، ابوعبيده جراح، عبدالله بن مسعود، سلمان فارسی، ابوذر غفارى و در انتها امام حسن(ع) و امام حسین(ع) ذكر شده است.<ref>همان، ص53-40</ref> | ||
در بخش ديگرى از طبقات به شرح حال تعدادى از سادات و بزرگان تابعين پرداخته شده است. اويس قرنى، عامر بن عبدالله بن قيس، مسروق بن عبدالرحيم، اسود بن زيد نخعى، ابوسعيد بصرى، محمد بن حنفيه و عمر بن عبدالعزيز از جمله زهاد تابعين و صوفيه هستند. نامهاى مبارک [[امام سجاد(ع)]]، امام محمد باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)]] نيز در بين اسامى اين بخش آمده است. درباره [[امام جعفر صادق(ع)]] به داستان معروف سفيان ثورى كه يكى از منحرفين متصوفه بوده و ايراد او بر نحوه لباس پوشيدن آن حضرت اشاره شده است. همچنين به كلام آن حضرت خطاب به [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] اشاره شده كه فرمود: «اى [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] باخبر شديم كه تو قياس مىكنى. اين كار را نكن؛ چراكه اولين كسى كه قياس كرد شيطان بود».<ref>همان، ج1، ص62</ref> | در بخش ديگرى از طبقات به شرح حال تعدادى از سادات و بزرگان تابعين پرداخته شده است. اويس قرنى، عامر بن عبدالله بن قيس، مسروق بن عبدالرحيم، اسود بن زيد نخعى، ابوسعيد بصرى، محمد بن حنفيه و عمر بن عبدالعزيز از جمله زهاد تابعين و صوفيه هستند. نامهاى مبارک [[امام سجاد(ع)]]، امام محمد باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)]] نيز در بين اسامى اين بخش آمده است. درباره [[امام جعفر صادق(ع)]] به داستان معروف سفيان ثورى كه يكى از منحرفين متصوفه بوده و ايراد او بر نحوه لباس پوشيدن آن حضرت اشاره شده است. همچنين به كلام آن حضرت خطاب به [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] اشاره شده كه فرمود: «اى [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]] باخبر شديم كه تو قياس مىكنى. اين كار را نكن؛ چراكه اولين كسى كه قياس كرد شيطان بود».<ref>همان، ج1، ص62</ref> |
ویرایش