۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| پدیدآوران = [[طعیمی، هیثم خلیفه]] (مصحح) | | پدیدآوران = [[طعیمی، هیثم خلیفه]] (مصحح) | ||
[[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد]] ( | [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد]] (نویسنده) | ||
| ناشر = المکتبة العصرية | | ناشر = المکتبة العصرية | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب كه در سه جزء سامان يافته، شرح مجالس | كتاب با مقدمه محقق آغاز و مطالب كه در سه جزء سامان يافته، شرح مجالس نویسنده با ابن سعدان وزير مى‌باشد كه بر سياق داستان‌هاى هزار و يك شب، در 40 شب ترتيب يافته است. | ||
داستان‌ها بدين‌سان تنظيم شده كه ابتدا وزير، مسئله‌اى را مطرح مى‌كرد و ابوحيان با خاطرى آسوده بدان پاسخ مى‌گفت. | داستان‌ها بدين‌سان تنظيم شده كه ابتدا وزير، مسئله‌اى را مطرح مى‌كرد و ابوحيان با خاطرى آسوده بدان پاسخ مى‌گفت. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه، پس از شرح حال | در مقدمه، پس از شرح حال نویسنده، به نكات جالب و مفصلى پيرامون كتاب و مطالب آن، اشاره شده است. | ||
داستان شب اول تا شب شانزدهم، در جزء اول، شب هفدهم تا بيست و هشتم در جزء دوم و شب بيست و نهم تا چهلم، در جزء سوم گنجانده شده است. | داستان شب اول تا شب شانزدهم، در جزء اول، شب هفدهم تا بيست و هشتم در جزء دوم و شب بيست و نهم تا چهلم، در جزء سوم گنجانده شده است. | ||
هر مجلس با شعرى يا لطيفه‌اى با نام «ملحة الوداع» يا «خاتمة المجلس» پایان مى‌پذيرد. نوع مطالب، بيانگر چگونگى محافل اشرافى - فرهنگى آن روزگار است، اما درعين‌حال، جوش و خروش جامعه نيز در اين كتاب منعكس شده است و ابوحيان در اين مورد، دقيقا | هر مجلس با شعرى يا لطيفه‌اى با نام «ملحة الوداع» يا «خاتمة المجلس» پایان مى‌پذيرد. نوع مطالب، بيانگر چگونگى محافل اشرافى - فرهنگى آن روزگار است، اما درعين‌حال، جوش و خروش جامعه نيز در اين كتاب منعكس شده است و ابوحيان در اين مورد، دقيقا نویسنده‌اى مردمى است. | ||
موضوعات كتاب به‌قدرى متنوع است كه تن به هيچ ترتيب و تبويبى نمى‌دهد، بلكه تابع خطورات ذهنى و طيران مرغ خيال است تا جايى كه در آن، مسائلى از هر علم و فنى را مى‌يابيم، از جمله: ادب، فلسفه، اخلاق، طبيعت، بلاغت، تفسير، غناء، سياست و تحليل شخصيت فلاسفه و اديبان معاصر | موضوعات كتاب به‌قدرى متنوع است كه تن به هيچ ترتيب و تبويبى نمى‌دهد، بلكه تابع خطورات ذهنى و طيران مرغ خيال است تا جايى كه در آن، مسائلى از هر علم و فنى را مى‌يابيم، از جمله: ادب، فلسفه، اخلاق، طبيعت، بلاغت، تفسير، غناء، سياست و تحليل شخصيت فلاسفه و اديبان معاصر نویسنده و... | ||
بعيد نيست كه ابوحيان چيزهايى به اين كتاب افزوده باشد كه در مجلس وزير بدان نپرداخته است، چرا كه او به اين قبيل كارها معروف است. | بعيد نيست كه ابوحيان چيزهايى به اين كتاب افزوده باشد كه در مجلس وزير بدان نپرداخته است، چرا كه او به اين قبيل كارها معروف است. | ||
شايد | شايد نویسنده را بتوان به معنى واقعى كلمه اديب ناميد، اديبى كه از هر فنى بهره جسته است. وى در ميان شيوه‌هاى مرسوم نگارش، شيوه پيشواى خود [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] را كه سخت شيفته او بود، دنبال كرده است؛ صفت فصاحت و شيوه خطابه بر آثار وى غالب است و در بسيارى موارد، حالت پرسش و پاسخ به خود گرفته است. تناسب بين لفظ و معنا، وصل و فصل درست جمله‌ها، سلامت انشاء، سهولت و بى‌تكلفى و استفاده از صفت ازدواج و نيز ميل به بسط و اطناب، از خصوصيات نثر اوست كه قلمش را به قلم [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] نزدیک مى‌كند. | ||
به گفته ياقوت، وى طبع تندى داشت و طعن مردم از ويژگى‌هاى بارز آثار اوست. او در اين كتاب، حتى بسيارى از استادان خود از جمله [[مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلى مسكويه]] را مورد انتقاداتى گزنده قرار داده است. | به گفته ياقوت، وى طبع تندى داشت و طعن مردم از ويژگى‌هاى بارز آثار اوست. او در اين كتاب، حتى بسيارى از استادان خود از جمله [[مسکویه، احمد بن محمد|ابوعلى مسكويه]] را مورد انتقاداتى گزنده قرار داده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
از ديگر ويژگى‌هاى اثر وى، روح نااميدى و يأس اوست. وى پيوسته زبان به شكايت گشوده و بر آلام خود مى‌گريد، اما بارزترين ويژگى اثر وى، آميختگى ادب و فلسفه در آنهاست. | از ديگر ويژگى‌هاى اثر وى، روح نااميدى و يأس اوست. وى پيوسته زبان به شكايت گشوده و بر آلام خود مى‌گريد، اما بارزترين ويژگى اثر وى، آميختگى ادب و فلسفه در آنهاست. | ||
از جمله فوايد اين اثر، اطلاعى است كه درباره نويسندگان رسائل «أخوان الصفا» به دست مى‌دهد. زكى مبارک احتمال داده كه | از جمله فوايد اين اثر، اطلاعى است كه درباره نويسندگان رسائل «أخوان الصفا» به دست مى‌دهد. زكى مبارک احتمال داده كه نویسنده خود از اين جماعت بوده است. در حقيقت همدلى و نزدیکى افق فكرى وى با اخوان الصفا، لااقل در مرحله‌اى از زمان، قابل قبول است و مشابهت او با اخوان الصفا كم نيست. | ||
يكى ديگر از نكات برجسته اين كتاب، مباحثه ابوسعيد سيرافى با متى بن يونس در مقايسه ميان نحو و منطق است. به‌درستى مشخص نيست آنچه در اين كتاب آمده، عين مذاكرات مجالس شبانه با ابن سعدان است و يا ابوحيان هنگام گردآورى در آن دخل و تصرف نموده است. | يكى ديگر از نكات برجسته اين كتاب، مباحثه ابوسعيد سيرافى با متى بن يونس در مقايسه ميان نحو و منطق است. به‌درستى مشخص نيست آنچه در اين كتاب آمده، عين مذاكرات مجالس شبانه با ابن سعدان است و يا ابوحيان هنگام گردآورى در آن دخل و تصرف نموده است. | ||