۶۱٬۱۸۹
ویرایش
آثار اسلامی مکه و مدینه (ویرایش جدید) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۶
، ۴ نوامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران'
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
راه‌هاى حج، مطلب ديگرى است كه نویسنده در بخش دوم به آن پرداخته و چنين نوشته است: «استفاده از راه‌هاى زمينى در روزگاران كهن، سبب شد تا دانشى در حيطه جغرافيا به نام راه حج شكل بگيرد؛ دانشى كه بخش عمده آن، اطلاعات جغرافيايى مربوط به راه‌ها بود و عمدتاًً يا به‌صورت مستقل تحت عنوان طرق حج و منازل‌نامه و يا در قالب سفرنامه نوشته مى‌شد. یک زائر ممكن بود از سه ماه يا یک سال در راه باشد، اما در حرمين، تنها یکى دو ماه بماند؛ بنابراین، وقتى مفهوم حج به كار مى‌رفت، تنها اقامت در حرمين نبود، بلكه وضعيتى بود كه یک زائر از آغاز سفر از شهر خود تا بازگشت با آن همراه بود» .<ref>همان، ص28-29</ref> | راه‌هاى حج، مطلب ديگرى است كه نویسنده در بخش دوم به آن پرداخته و چنين نوشته است: «استفاده از راه‌هاى زمينى در روزگاران كهن، سبب شد تا دانشى در حيطه جغرافيا به نام راه حج شكل بگيرد؛ دانشى كه بخش عمده آن، اطلاعات جغرافيايى مربوط به راه‌ها بود و عمدتاًً يا به‌صورت مستقل تحت عنوان طرق حج و منازل‌نامه و يا در قالب سفرنامه نوشته مى‌شد. یک زائر ممكن بود از سه ماه يا یک سال در راه باشد، اما در حرمين، تنها یکى دو ماه بماند؛ بنابراین، وقتى مفهوم حج به كار مى‌رفت، تنها اقامت در حرمين نبود، بلكه وضعيتى بود كه یک زائر از آغاز سفر از شهر خود تا بازگشت با آن همراه بود» .<ref>همان، ص28-29</ref> | ||
وى در ادامه، فهرستى از راه‌هاى شناخته‌شده حج در طول قرون اسلامى را به‌اختصار بيان كرده است. راه عراق، راه شام، راه مصريان، راه حجاج مغربى، راه يمن، راه لحسا يا عمان، راه دريايى | وى در ادامه، فهرستى از راه‌هاى شناخته‌شده حج در طول قرون اسلامى را به‌اختصار بيان كرده است. راه عراق، راه شام، راه مصريان، راه حجاج مغربى، راه يمن، راه لحسا يا عمان، راه دريايى ایرانيان و راه حجاج شمالى ایران و حجاج ماوراءالنهر از جمله اين راه‌هاست .<ref>ر.ک: همان، ص30-36</ref> | ||
نویسنده در بخش سوم مطالب کتاب، دليل مركزيت مكه در آثار جغرافيايى قديم را چنين توضيح مى‌دهد: «مرورى بر کتاب‌هاى جغرافيايى مسلمانان، نشان مى‌دهد كه باور آنان اين بود كه مكه مركز زمين است. شايد الهام‌بخش آنان در اين باور، حديث «دحو الأرض» است كه اشاره به گسترده شدن زمين از كعبه دارد. روز 25 ذى‌قعده به‌عنوان «يوم دحو الأرض»، روزى مقدس كه روزه گرفتن آن هم سخت توصيه شده، شناخته شده است. همين نكته سبب شده است تا آثار جغرافيايى قديم، روى اين نظريه؛ يعنى «مكه‌مركزى» تكيه كرده و زمانى كه قصد دارند از جغرافياى عالم سخن بگویند، از مكه شروع كنند» .<ref>همان، ص36-37</ref> | نویسنده در بخش سوم مطالب کتاب، دليل مركزيت مكه در آثار جغرافيايى قديم را چنين توضيح مى‌دهد: «مرورى بر کتاب‌هاى جغرافيايى مسلمانان، نشان مى‌دهد كه باور آنان اين بود كه مكه مركز زمين است. شايد الهام‌بخش آنان در اين باور، حديث «دحو الأرض» است كه اشاره به گسترده شدن زمين از كعبه دارد. روز 25 ذى‌قعده به‌عنوان «يوم دحو الأرض»، روزى مقدس كه روزه گرفتن آن هم سخت توصيه شده، شناخته شده است. همين نكته سبب شده است تا آثار جغرافيايى قديم، روى اين نظريه؛ يعنى «مكه‌مركزى» تكيه كرده و زمانى كه قصد دارند از جغرافياى عالم سخن بگویند، از مكه شروع كنند» .<ref>همان، ص36-37</ref> | ||