تقويم الإيمان و شرحه كشف الحقائق: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب با مقدمه مفصلی از مصحح آغاز و مطالب، از یک «رصد» مشتمل بر پنج «فصل» و هر فصل متضمن بخش‌هایی چون: تقویم، تصحیح، توصیه، تحکمه، محاققه و تقویم، ظن و تقویم، وهم و تقویم، تشکک و تثبیت تشکیل شده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص125</ref>.

از تعبیر «رصد الأول» چنین برداشت می‌شود که نویسنده بنا داشته تا رصدهای دیگری را نیز به کتاب بیفزاید، اما به دلیل نامعلومی از این مهم منصرف شده است<ref>همان</ref>.

در مقدمه مصحح، زندگی‌نامه مفصلی از مصنف، شارح و تعلیق‌نویس ذکر شده و نکات مهمی پیرامون ویژگی‌های کتاب و شرح آن، بیان گردیده است<ref>همان، ص17-161</ref>.

فصل آغازین کتاب، به‌منزله مدخل بشمار می‌آید و نویسنده در آن به برخی از مبادی و مباحث مربوط به امور عامه همچون: تعریف فلسفه، موضوع فلسفه، مسائل فلسفه، انقسام موجود به واجب و ممکن، تقسیم ممکن به جوهر و عرض، ملاک نیاز ممکن به علت، تساوق وجود و تشخص پرداخته است<ref>همان، ص125</ref>.

در فصل چهارم نیز در دنباله فصل پیشین به تحلیل و بررسی برخی از صفات سلبی واجب بالذات چون: واجب بالذات مقابل ندارد؛ واجب بالذات شریک ندارد؛ واجب بالذات منزه از حرکت، سکون و تغییر است؛ در واجب بالذات کثرت راه ندارد؛ امتناع علم به حقیقت واجب بالذات؛ استحاله تقرر صورت علمی در ذات واجب و مباحثی مانند: تقابل و اقسام آن؛ چگونگی عروض اضافه بر واجب الوجود؛ کیفیت عروض سلوب بر ذات واجب الوجود؛ عینیت صفات و ذات واجب الوجود؛ لوازم صفات کمالی واجب الوجود؛ چگونگی صدور کثرات؛ تقدم سرمدی واجب بالذات؛ حدوث و قدم دهری پرداخته است. در این فصل، مصنف برای اثبات حدوث دهری ممکنات، برهانی اقامه می‌کند که در کتاب‌های دیگرش طرح نکرده است<ref>همان، 125-126</ref>.

شارح در سراسر کتاب، در صدد تبیین آرای میرداماد و تحکیم مبانی اوست و به‌شدت به نظریات او وفادار. سید علوی به‌واسطه تسلط بر اصول و جزئیات اندیشه‌ استاد خویش و با استناد به دیگر آثارش و به سرپنجه بیان شیوا و قلم روان خود، به‌خوبی حقایق و دقایق منطوی در عبارات ماتن را کشف و در اختیار مخاطبان و خوانندگان اثر قرار داده است<ref>همان، ص153-154</ref>.

گرچه قصد اولی و بالذات او، شرح عبارات کتاب بوده، اما از آنجا که حکمت یمانی میرداماد مبتنی بر نحله‌های فلسفی و مشارب فکری پیشین خود است، جای‌جای کتاب مملو از نقل و طرح و تبیین آرای شیخ در «الشفاء»، «التعليقات» و... و فیلسوفانی چون: فارابیدر «الجمع بين رأي الحکيمين» و اثولوجیا و بهمنیار در «التحصيل» و متکلمان بزرگی نظیر محقق طوسی و فخر رازی بوده و آمیخته به لطایف اشراقی و سخنان شیخ اشراق در «حكمة الإشراق» و «المطارحات» است<ref>ر.ک: همان، ص154</ref>.

در واقع «كشف الحقائق»، افزون بر شرح مبانی فلسفی میرداماد و ترویج و تشیید حکمت یمانی، دریایی از معارف فلسفی و لطایف عرفانی است<ref>همان</ref>.

او نقادی تیزبین و مصنف نیز هست. در لابه‌لای مباحث کتاب افزون بر تحلیل افکار اندیشمندان مسلمان، به نقد آرای حکمای یونان نظیر انکسیمایس، تالس و... می‌پردازد که این خود حاکی از قوت و میزان تسلط و دایره آگاهی وی در این زمینه است<ref>همان</ref>.

شارح گاه در تبیبن مقاصد شیخ، به دیگر آثار خود همچون «العروة الوثقی» (شرح الهیات شفا) ارجاع می‌دهد. در توضیح واژگان نامأنوس به‌کاررفته در عبارت مصنف نیز از کتاب «النهاية» [[ابن اثیر، علی بن محمد|ابن اثیر]] و «الصحاح» جوهری، بهره برده است<ref>همان</ref>.

از آنجا که دو نسخه از کتاب موجود بوده که در واقع دو تحریر جدا و به‌منزله دو کتاب مستقل است و عبارات آن، جز در مواردی اندک با هم متفاوتند، مصحح میان دو متن جمع کرده است و در مواردی که عبارات هردو نزدیک به هم بوده، هرکدام را که به‌نحوی ترجیح داشته در متن آورده و عبارات دیگری را در پاورقی. افزوده‌های هر نسخه نیز در صورت امکان در متن و در غیر این صورت، در پاورقی درج شده است<ref>ر.ک: همان، ص159-160</ref>.