الإعجاز التأثيري للقرآن الكريم و أثره في الدعوة إلی الله تعالی: تفاوت میان نسخه‌ها

مصطفی سعید، در تمهید به تعریف اعجاز تأثیری و قرآن کریم و مفهوم دعوت می‌پردازد. او در تعریف اعجاز تأثیری هرکدام از اعجاز و تأثیر را در لغت و اصطلاح تعریف می‌کند و در تعریف واژه ترکیبی اعجاز تأثیری این‌چنین می‌گوید: «هو أن للقرآن الكريم تأثيرا بأسلوبه على سامعه و قارئه من خلال سلطانه العجيب الذي يؤثر في القلوب المؤمنة و الكافرة، فهو وجه مستقل من أوجه الإعجاز القرآني، قد أشار إليه السابقون، و يظهر هذا الإعجاز التأثيرى فيما يتركه من أثر على سامعه و قارئه ظاهرا و باطنا، فما أن يقرأ الإنسان آيات من الذكر الحكيم أو يسمعها تتلى عليه، إلا و يشعر في نفسه وقعا خاصا، و يحس فى قلبه تأثيرا خاصا، و سلطانا عجيبا، لا يكون أبدا لغير آيات القرآن الكريم، لأنه كلام رب العالمين؛ اساس روش قرآن کریم به‌گونه‌ای است که به دلیل سلطه عجیبی که در قلوب دارد، شنونده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این وجه از اعجاز قرآنی، وجه مستقلی از وجوه اعجاز قرآنی است که پیشینیان نیز به آن اشاره کرده‌اند. نمود این اعجاز تأثیری در اثر ظاهری و باطنی‌ای است که بر شنونده می‌گذارد؛ یعنی انسان با خواندن این آیات و یا شنیدن آن در نفسش تأثیر ویژه‌ای را می‌بیند و در قلبش احساس خاصی پیدا می‌کند که هیچ‌گاه در جای دیگر (غیر آیات قرآن کریم) نمی‌تواند آن را بیابد. علت این امر این است که قرآن، کلام پروردگار عالمیان است». وی سپس به شرح بیشتر این تعریف می‌پردازد.<ref>ر.ک: همان، ص19-24</ref> او، قرآن و دعوت را هم تعریف می‌کند و شرح می‌دهد.<ref>ر.ک: همان، ص24-30</ref>