الإكليل من أخبار اليمن و أنساب حمير (صنعاء): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۳ اکتبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'يك' به 'یک'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک')
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}


'''الاكليل من اخبار اليمن و انساب حمير'''، اثر [[ابن حائک، حسن بن احمد|ابومحمدحسن بن احمد بن يعقوب همدانى]] به زبان عربى، درباره انساب قبيله معروف همدان. تا مدّتى پيش فقط جلد هشتم و دهم اين كتاب در دسترس بود، و اين نيز به دنباله تحقيقات مولر بود كه در قرن نوزدهم همدانى را به محافل علمى شناسانيد. اكنون جلد هشتم نيز با همكارى دانشوران عرب و امريكايى ترجمه و منتشر شده است. جلد اوّل و دوم نيز به وسيله لوفگرن، خاور شناس سوئدى، در برلن كشف شده و جلد نهم نيز در كتابخانه بارودى در بيروت به دست آمده است. بنابراین برای فرض بدبينانه و اسرارآميز درنبورگ بر اين كه مؤلف فقط جلد هشتم و دهم را نوشته، جايى باقى نمانده است. در مورد ديگر مجلدات كتاب قويا شايع است كه يك نسخه كامل از آن در كتابخانه امام، در صنعا و چند قسمت متفرق در استانبول و جنوب جزيرةالعرب و بلكه در جاهاى دور دست، مانند جاوه وجود دارد.
'''الاكليل من اخبار اليمن و انساب حمير'''، اثر [[ابن حائک، حسن بن احمد|ابومحمدحسن بن احمد بن يعقوب همدانى]] به زبان عربى، درباره انساب قبيله معروف همدان. تا مدّتى پيش فقط جلد هشتم و دهم اين كتاب در دسترس بود، و اين نيز به دنباله تحقيقات مولر بود كه در قرن نوزدهم همدانى را به محافل علمى شناسانيد. اكنون جلد هشتم نيز با همكارى دانشوران عرب و امریکايى ترجمه و منتشر شده است. جلد اوّل و دوم نيز به وسيله لوفگرن، خاور شناس سوئدى، در برلن كشف شده و جلد نهم نيز در كتابخانه بارودى در بيروت به دست آمده است. بنابراین برای فرض بدبينانه و اسرارآميز درنبورگ بر اين كه مؤلف فقط جلد هشتم و دهم را نوشته، جايى باقى نمانده است. در مورد ديگر مجلدات كتاب قويا شايع است كه یک نسخه كامل از آن در كتابخانه امام، در صنعا و چند قسمت متفرق در استانبول و جنوب جزيرةالعرب و بلكه در جاهاى دور دست، مانند جاوه وجود دارد.


البكرى در «[[معجم ما استعجم من أسماء البلاد و المواضع|معجم ما استعجم]]» سال نگارش كتاب را 320ق. مى‌داند.
البكرى در «[[معجم ما استعجم من أسماء البلاد و المواضع|معجم ما استعجم]]» سال نگارش كتاب را 320ق. مى‌داند.
خط ۴۹: خط ۴۹:
خود همدان به دو قبيله بزرگ منشعب مى‌شود: حاشد و بكيل. همدانى كتاب دهم را با انساب قبيله «حاشد» آغاز مى‌كند و چنان كه عادت اوست، ضمن ذكر انساب افراد اين قبيله به دفعات از اخبار واشعار ايشان ياد مى‌كند.
خود همدان به دو قبيله بزرگ منشعب مى‌شود: حاشد و بكيل. همدانى كتاب دهم را با انساب قبيله «حاشد» آغاز مى‌كند و چنان كه عادت اوست، ضمن ذكر انساب افراد اين قبيله به دفعات از اخبار واشعار ايشان ياد مى‌كند.


[[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] ضمن بيان نسب حاشد بن همدان اين نكته را يادآور مى‌شود كه وى از دوستان عمرو بن عاص بود و چون در روز صفين معاويه سپاهيان على(ع) را از دستيابى به آب منع نمود، وى زبان به اعتراض گشود و بين او و عمرو بن عاص درگيرى لفظى پديد آمد كه حاشد ضمن شعرى به تعريض نسبت به معاويه و عمرو بن عاص پرداخت. سپس به على(ع) پيوست و در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد. اين واقعه‌اى است كه در هيچ يك از منابع تاريخى جز الاكليل بدان اشاره نشده است.
[[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] ضمن بيان نسب حاشد بن همدان اين نكته را يادآور مى‌شود كه وى از دوستان عمرو بن عاص بود و چون در روز صفين معاويه سپاهيان على(ع) را از دستيابى به آب منع نمود، وى زبان به اعتراض گشود و بين او و عمرو بن عاص درگيرى لفظى پديد آمد كه حاشد ضمن شعرى به تعريض نسبت به معاويه و عمرو بن عاص پرداخت. سپس به على(ع) پيوست و در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد. اين واقعه‌اى است كه در هيچ یک از منابع تاريخى جز الاكليل بدان اشاره نشده است.


[[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] سپس از فرد ديگرى با نام ابومعيد احمد بن حمزه بن يريم، از قبيله حاشد، ياد مى‌كند كه جزء شیعیان على(ع) بوده و در جنگ صفين شركت جسته است و هنگامى كه حضرت پرچم قبيله همدان را به دست سعيد بن قيس همدانى داد، وى خشمگين شده، به سپاه معاويه پيوست. سپس به يمن مهاجرت كرد و در جريان سركوب شیعیان يمن به دست بسر بن ارطاه در كنار وى بود.
[[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] سپس از فرد ديگرى با نام ابومعيد احمد بن حمزه بن يريم، از قبيله حاشد، ياد مى‌كند كه جزء شیعیان على(ع) بوده و در جنگ صفين شركت جسته است و هنگامى كه حضرت پرچم قبيله همدان را به دست سعيد بن قيس همدانى داد، وى خشمگين شده، به سپاه معاويه پيوست. سپس به يمن مهاجرت كرد و در جريان سركوب شیعیان يمن به دست بسر بن ارطاه در كنار وى بود.
خط ۷۵: خط ۷۵:
در راستاى معرفى انساب همدان، همدانى به معرفى شعرا و فقهاى مشهور يمن؛ از جمله أجدع بن مالك، دلاور و شاعر همدانى در عصر خويش، معان بن روق شاعر، مالك بن حريم شاعر و دلاور همدانى، ابوميسره عمرو بن شرحبيل و مسروق بن اجدع از فقهاى اين قبيله.
در راستاى معرفى انساب همدان، همدانى به معرفى شعرا و فقهاى مشهور يمن؛ از جمله أجدع بن مالك، دلاور و شاعر همدانى در عصر خويش، معان بن روق شاعر، مالك بن حريم شاعر و دلاور همدانى، ابوميسره عمرو بن شرحبيل و مسروق بن اجدع از فقهاى اين قبيله.


از جمله پادشاهان و سران همدانى نيز از زيد بن مرب بن معديكرب، سعيد بن قيس بن زيد حاشدى، قيس بن سيار بن معاويه و... نيز نام مى‌برد.
از جمله پادشاهان و سران همدانى نيز از زيد بن مرب بن معدیکرب، سعيد بن قيس بن زيد حاشدى، قيس بن سيار بن معاويه و... نيز نام مى‌برد.


روش [[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] در معرفى انساب؛ مانند ساير نسب‌شناسان عرب بر تفريع اصول مبتنى است و با اسلوب جمله فعليه؛ يعنى «أَولَدَ» يا «وَلَدَ» به بيان انساب مى‌پردازد.
روش [[ابن حائک، حسن بن احمد|همدانى]] در معرفى انساب؛ مانند ساير نسب‌شناسان عرب بر تفريع اصول مبتنى است و با اسلوب جمله فعليه؛ يعنى «أَولَدَ» يا «وَلَدَ» به بيان انساب مى‌پردازد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش