دیوان رفعت سمنانی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب|''در کوثر لعل صنمان لعل و گهر بین''|2=''بستان بستان شوخی در سحر نظر بین''}}

{{ب|''خرمن خرمن عنبر افشانده ز سر بین''|2=''گر لاله به خرمن بری و مشک به خروار''}}

رفعت به [[امام على(ع)|علی بن ابی‎طالب علی(ع)]] و خاندان او ارادتی خاص می‎ورزید و ازاین‎روی قسمتی بزرگ از دیوان او حاوی اشعار و علی الخصوص مسمّط‎های شیوایی در مدح آن بزرگواران است، از جمله قصیده‎های وی در این باب است:

{{ب|''یادم آمد شرح حالی زان امام حق‎پرست ''|2='' ترسم ار گویم جهان را سربه‎سر ویران کند''}}

{{ب|''بعد قتل خامس آل عبا چون ابن سعد''|2=''خواست تا غارت خیام مظهر سبحان کند''}}

همچنین مسمطاتی در باب ارادت وی به خاندان عصمت و طهارت وارد شده است، همچون:  

{{ب|''اولین معنی سردفتر دیوان وفا ''|2=''دومین آینه صورت تصویر عطا''}}

{{ب|''آیت اعظم و سالار و سپهدار حیا ''|2=''پرچم رایت اقبال و علم‎دار رجا''}}

از جمله مثنوی‎های رفعت در مورد اولین زائر امام حسین(ع)، جابر بن عبد الله انصاری است که این‎گونه سروده است:

{{ب|''تا سه نوبت چو از آن قبر جوابی نشنید ''|2=''کرد از زندگی خود به جهان قطع امید''}}

{{ب|''بعد از آن گفت که ای غرقه به خون، حق داری''|2=''که ندادی تو جوابی به من از غمخواری''}}

رفعت علاوه بر دیوان، مثنوی‎هایی نیز ساخته؛ یکی از آنها که در دست است، داستان یوسف و زلیخاست که در حدود شش هزار بیت است که در آن علاوه بر داستان‎سرایی، به تأویل و تفسیر سوره یوسف نیز پرداخته است و در آن داستان‎های جداگانه‎ای را به رشته نظم کشیده است:

{{ب|''اگرچه حال می‎سوزم ولیکن''|2=''بزن بر آتشم از لطف دامن''}}

{{ب|''بنای هستیم زیر و زبر کن''|2='' شرار عاشقی را شعله‎ور کن''}}

   

==وضعیت کتاب==