دیوان اشعار محمدتقی بهار: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بهار، محمدتقی|بهار]] در اشعارش به اخلاق، توجّه ویژه‎ای دارد که‎ این‎ مسئله‎ از یک جهت ناشی از دغـدغه شـاعر‎ و نگاه‎ وی‎ به‎ انسان‎ است‎ و از جهت دیگـر به دوره خاص تاریخی‎ای مـربوط مـی‎شود که [[بهار، محمدتقی|بهار]] در آن، می‎زیسته است؛ عـصری کـه جامعه ایران با انواع هرج‎ومرج‎ها و بی‎ثباتی‎های سیاسی‎ و فرهنگی و اجتماعی در دوران قاجار و سـپس انـتقال حکومت به پهلوی‎ها مواجه بـوده اسـت. این مـسئله، لزوم توجّه به زنـدگی بـشر و ارزش‎های انسانی را دوچندان مـی‎کند. بـهار، مردم را‎ به‎ عکس‎العمل نسبت به ظلم و ستم دعوت می‎کند و شاهان را به عدل و داد فـرامـی‎خواند، از هوای نفس و طمع برحذر می‎دارد و نـیکی و حـسن خلق را مـی‎ستاید. بـهار در اشـعارش‎ از‎ رذایل اخلاقی شکوه می‎کند و بـه فضایل اخلاقی می‎پردازد. دغدغه شاعر در زمینه اخلاقی، اهمیت شعر او را از جنبه اخلاقی نشان می‎دهد<ref>ر.ک: داودیان، محمدحسن، ص2</ref>‏.

حُسن خُلق از نظر [[بهار، محمدتقی|بهار‎]] اهمیت‎ زیادی‎ دارد و همواره بر آن تـأکید کـرده است. او معتقد است که تندخویی، دوستی‎های چندین و چند ساله را در یک لحظه به‎ پایان‎ می‎رساند‎:

{{شعر}}{{ب|''تندی مکن که رشته چل ساله دوستی''|2=''در‎ حال‎ بگسلد چو شود تند آدمی''}}{{ب|''هموار و نرم بـاش کـه شیر درنده را''|2=''زیر قلاده توان برد، با ملایمی''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص5</ref>‏.