۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'فعاليت‌هاى' به 'فعالیت‌های') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد مى‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعالیت‌های انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعالیت‌های سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد. | پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد مى‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعالیت‌های انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعالیت‌های سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد. | ||
ايشان در حوزه علميه قم نزدیک | ايشان در حوزه علميه قم نزدیک به 12 سال در درس‌هاى اساتيد بزرگى نظير آيات عظام گلپايگانى، [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] و [[وحید خراسانی، حسین|وحيد خراسانى]] شركت نمود. در اين مدت همچنين به تدريس علوم حوزوى در حوزه علميه قم و پاره‌اى مراكز علمى و دانشگاهى كشور پرداخت. | ||
بعد از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران ايشان با قبول مسئوليت‌هاى اجرايى و شركت در همايش‌هاى بين‌المللى و داخلى، تمامى تلاش خويش را صرف امور فرهنگى و تبليغى در داخل و خارج كشور نمود. از جمله فعالیت‌های ايشان در زمينه‌هاى علمى، فرهنگى و تبليغى در اين دوره، نگارش تعداد بسيارى كتاب و مقاله و همچنين ايراد سخنرانى و انجام مصاحبه‌هاى گوناگون در مناسبت‌هاى مختلف مى‌باشد. | بعد از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران ايشان با قبول مسئوليت‌هاى اجرايى و شركت در همايش‌هاى بين‌المللى و داخلى، تمامى تلاش خويش را صرف امور فرهنگى و تبليغى در داخل و خارج كشور نمود. از جمله فعالیت‌های ايشان در زمينه‌هاى علمى، فرهنگى و تبليغى در اين دوره، نگارش تعداد بسيارى كتاب و مقاله و همچنين ايراد سخنرانى و انجام مصاحبه‌هاى گوناگون در مناسبت‌هاى مختلف مى‌باشد. | ||