المسائل العزّية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها==' به '==وابسته‌ها==')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}


'''المسائل العزيّة''' يكى از كتب گرانقدر به يادگار مانده از [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] «قده» مى‌باشد اين كتاب كه به سبک فقه استدلالى و مقارنه‌اى تأليف شده است شامل 10 مسأله بوده است كه 9 مسأله از آن باقى مانده است و به تعبير [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]](مخرومة الآخر) مى‌باشد. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]/15 262).
'''المسائل العزيّة''' يكى از كتب گرانقدر به يادگار مانده از [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] «قده» مى‌باشد اين كتاب كه به سبک فقه استدلالى و مقارنه‌اى تأليف شده است شامل 10 مسأله بوده است كه 9 مسأله از آن باقى مانده است و به تعبير [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]](مخرومة الآخر) مى‌باشد. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]/15 262).
اين مسائل به صورت مستقل و در موضوعاتى از كتاب‌هاى طهارت، صلاة، قرض، نكاح تأليف شده است.
اين مسائل به صورت مستقل و در موضوعاتى از كتاب‌هاى طهارت، صلاة، قرض، نكاح تأليف شده است.
این کتاب به همراه هشت رساله دیگر و با نام [[الرسائل التسع]] منتشر شده است.
این کتاب به همراه هشت رساله دیگر و با نام [[الرسائل التسع]] منتشر شده است.
خط ۳۴: خط ۳۴:
[[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] اين كتاب را به درخواست امير ابوالمظفر عز‌الدين عبدالعزيز بن جعفر بن حسين نيشابورى (م 672 ق) تأليف نموده است.
[[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] اين كتاب را به درخواست امير ابوالمظفر عز‌الدين عبدالعزيز بن جعفر بن حسين نيشابورى (م 672 ق) تأليف نموده است.


وى كه مردى فاضل و از عامّه بوده است و به علويين علاقۀ زيادى داشته است، سؤالاتى را در مسائلى كه مورد اختلاف مذاهب شيعه و سنى بوده است مطرح نموده است كه [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] به سبک فقه خلافى و مقارنه‌اى به آن پاسخ داده است.
وى كه مردى فاضل و از عامّه بوده است و به علويين علاقۀ زيادى داشته است، سؤالاتى را در مسائلى كه مورد اختلاف مذاهب شيعه و سنى بوده است مطرح نموده است كه [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] به سبک فقه خلافى و مقارنه‌اى به آن پاسخ داده است.


==ارزش و اعتبار==
==ارزش و اعتبار==




به دليل همين سبک نگارش، وى كمتر به اقوال فقهاى شيعه اشاره نموده است و جز در چند مورد نظير [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] به نظريات آنان متعرض نشده و از طرفى نظريات علماى عامه همچون [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و تابعين او، حسن بصرى، [[طبری، محمد بن جریر|ابن جرير طبرى]] و جبائى را مطرح نموده است.
به دليل همين سبک نگارش، وى كمتر به اقوال فقهاى شيعه اشاره نموده است و جز در چند مورد نظير [[شيخ صدوق]]، [[شيخ مفيد]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] و [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد‌‎مرتضى]] به نظريات آنان متعرض نشده و از طرفى نظريات علماى عامه همچون [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و تابعين او، حسن بصرى، [[طبری، محمد بن جریر|ابن جرير طبرى]] و جبائى را مطرح نموده است.


زندگى‌نامۀ مختصر و مفيد [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] كه توسط محقق ارجمند حجت‌الاسلام شيخ [[استادی، رضا|رضا استادى]] نوشته شده و در مقدمۀ كتاب آورده شده همراه با فهارست ارزشمندى همچون فهرست مصادر تحقيق، آيات قرآن كريم، احاديث شريفه، اشعار، كتب و اعلام در متن كتاب و موضوعات به چاپ موجود ارزش و اعتبار خاصى بخشيده است.
زندگى‌نامۀ مختصر و مفيد [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] كه توسط محقق ارجمند حجت‌الاسلام شيخ [[استادی، رضا|رضا استادى]] نوشته شده و در مقدمۀ كتاب آورده شده همراه با فهارست ارزشمندى همچون فهرست مصادر تحقيق، آيات قرآن كريم، احاديث شريفه، اشعار، كتب و اعلام در متن كتاب و موضوعات به چاپ موجود ارزش و اعتبار خاصى بخشيده است.
خط ۹۰: خط ۹۰:




از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب، سبک تبيين مباحث فقهى به صورت فقه مقارنه‌اى و خلافى است، مؤلف در اكثر موارد از نظريات فقهاى اهل تشيع تعبير به «اصحاب» نموده است و كمتر به نام آنان تصريح نموده است و در مقابل نيز از نظر اهل تسنن با عبارت جمهور ياد نموده و نام فقهاى آنان را ذكر نموده است.
از مهم‌ترين ويژگى‌هاى كتاب، سبک تبيين مباحث فقهى به صورت فقه مقارنه‌اى و خلافى است، مؤلف در اكثر موارد از نظريات فقهاى اهل تشيع تعبير به «اصحاب» نموده است و كمتر به نام آنان تصريح نموده است و در مقابل نيز از نظر اهل تسنن با عبارت جمهور ياد نموده و نام فقهاى آنان را ذكر نموده است.


اين سبک جواب‌گويى باعث شده كه وى از ادلۀ فقهى شيعه كمتر استفاده نموده و به سبک آنان جواب سؤالات را بدهد، مثلاًدر مسألۀ اول پس از اين كه اختلاف بين خود جمهور را مطرح مى‌نمايد مى‌نويسد:
اين سبک جواب‌گويى باعث شده كه وى از ادلۀ فقهى شيعه كمتر استفاده نموده و به سبک آنان جواب سؤالات را بدهد، مثلاًدر مسألۀ اول پس از اين كه اختلاف بين خود جمهور را مطرح مى‌نمايد مى‌نويسد:


فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67).
فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67).
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش