۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نويسنده در مقدمه كتاب پس از معرفى تشيّع به‌عنوان بخشى از رسالتى كه بر عهده پيامبر خدا(ص) نهاده شده تا آن را مادامى كه در ميان مردم است، مانند ديگر اصول و مبانى و احكام به بشر ابلاغ كند، مباحث كتاب را چنين توصيف مى‌كند: «من در اين كتاب مراحلى را كه خلافت اسلامى گذرانده و موضوع شيعه و ائمه آنان را در اين مراحل، شرح داده‌ام و آراى مسلمانان را در قبال حكّام جور، موضع‌گيرى‌هاى شيعه در برابر آنان، علل و اسبابى كه باعث شد شيعه در همه ادوار هدف ستم حاكمان قرار گيرد و نهضت‌هاى شیعیان | نويسنده در مقدمه كتاب پس از معرفى تشيّع به‌عنوان بخشى از رسالتى كه بر عهده پيامبر خدا(ص) نهاده شده تا آن را مادامى كه در ميان مردم است، مانند ديگر اصول و مبانى و احكام به بشر ابلاغ كند، مباحث كتاب را چنين توصيف مى‌كند: «من در اين كتاب مراحلى را كه خلافت اسلامى گذرانده و موضوع شيعه و ائمه آنان را در اين مراحل، شرح داده‌ام و آراى مسلمانان را در قبال حكّام جور، موضع‌گيرى‌هاى شيعه در برابر آنان، علل و اسبابى كه باعث شد شيعه در همه ادوار هدف ستم حاكمان قرار گيرد و نهضت‌هاى شیعیان در برابر اين حكام از زمانى كه اموى‌ها توانستند قدرت را به دست آورند تا آخرين لحظات دوران آنها و همچنين بازتاب تند و تكان سختى كه فجايع كربلا در همه جوامع اسلامى پديد آورد و ديگر مسائلى كه به موضوع اين كتاب ارتباط دارد، همه را در اينجا مورد بحث قرار داده‌ام».<ref>مقدمه، ص9</ref> | ||
نويسنده در اولين مبحث كتاب به بررسى اقوال مختلف پيرامون پديده تشيع پرداخته است. وى سپس به ديدگاه گروهى اشاره مى‌كند كه معتقدند پس از واقعه كربلا، تشيّع به‌صورت جنبش انشعابى وسيعى درآمد كه در نتيجه شيعه از اسلام اهل سنت به‌كلى جدا شد و در آرا و اعتقادات خو مستقل گرديد. وى تأييد مى‌كند كه تمام جنبش‌هاى شيعى كه در اين كتاب شرح داده شده، مشروعيت و نيروى خود را در خلال قرون پس از فاجعه كربلا از پيام آن درباره شهادت و فداكارى برای نجات مستضعفان و رنجديدگان از سلطه ستمگران اخذ كرده است، اما نمى‌پذيرد كه تشيّع پيش از حسين بن على(ع) وجود نداشته و واژه تشيع مفهوم و محتوايى را كه بعد از آن فاجعه پيدا كرده پيش از آن دارا نبوده است. همچنين اينكه تشيع در آرا و معتقدات خود به‌كلى از اسلام سنى جدا شده است را انكار مى‌كند.<ref>متن كتاب، ص10 - 14</ref> | نويسنده در اولين مبحث كتاب به بررسى اقوال مختلف پيرامون پديده تشيع پرداخته است. وى سپس به ديدگاه گروهى اشاره مى‌كند كه معتقدند پس از واقعه كربلا، تشيّع به‌صورت جنبش انشعابى وسيعى درآمد كه در نتيجه شيعه از اسلام اهل سنت به‌كلى جدا شد و در آرا و اعتقادات خو مستقل گرديد. وى تأييد مى‌كند كه تمام جنبش‌هاى شيعى كه در اين كتاب شرح داده شده، مشروعيت و نيروى خود را در خلال قرون پس از فاجعه كربلا از پيام آن درباره شهادت و فداكارى برای نجات مستضعفان و رنجديدگان از سلطه ستمگران اخذ كرده است، اما نمى‌پذيرد كه تشيّع پيش از حسين بن على(ع) وجود نداشته و واژه تشيع مفهوم و محتوايى را كه بعد از آن فاجعه پيدا كرده پيش از آن دارا نبوده است. همچنين اينكه تشيع در آرا و معتقدات خود به‌كلى از اسلام سنى جدا شده است را انكار مى‌كند.<ref>متن كتاب، ص10 - 14</ref> | ||